Nie o zemstę, lecz o pamięć...

W upalną niedzielę 9-go lipca na Placu Zwycięstwa w Warszawie odbyła się uroczystość upamiętnienia Ofiar rzezi Wołyńskiej.

Najpierw o samej Uroczystości. Poszłam tam z potrzeby serca - utożsamiając się z ugrupowaniem "Pobudka" inspirowanym przez Grzegorza Brauna.

"Pobudkowiczów" spotkałam niewielu, cóż... lato...

Całość prowadził Rafał Mossakowski. Ku mojemu najwyższemu zdumieniu - patronat honorowy objął Marszałek Województwa Mazowieckiego Adam Struzik. Dlaczego nie Prezydent RP?! Z ramienia władz ustawodawczej i wykonawczej - trzeci garnitur, czyli sami zastępcy.

Na szczęście wojsko stanęło na wysokości zadania - Orkiestra Wojskowa, Salwa Honorowa, Apel Poległych - na medal.

Przemówienia - z których największe wrażenie zrobiły na mnie słowa księdza Isakowicza-Zaleskiego, Roberta Winnickiego i Stanisława Srokowskiego. Obecni byli Motocykliści Rajdu Katyńskiego, którzy poprowadzili pochód Krakowskim Przedmieściem. Dominującą grupą była młodzież w ugrupowań Narodowych. Oni wystąpili licznie pod swoimi sztandarami.

Złożono mnóstwo wieńców pod Pomnikiem Nieznanego Żołnierza. Z licznych delegacji - swym pięknym strojem góralskim wyróżniała się delegacja z Zakopanego.

Zaczepiła mnie dziennikarka "Naszego Dziennika" zadając pytanie "dlaczego pani tu jest"? ale dziś nie dane mi było znaleźć swojej odpowiedzi...cóż... nie wszystko się drukuje...

Polacy pomordowani na Kresach, które są sercem Polski! Dzieci - bestialsko zabijane, Sąsiedzi Ukraińscy, którzy ostrzegaliście o niebezpieczeństwie lub odmawialiście wykonania banderowskich rozkazów - pamiętamy!