Obrzydliwa i nikczemna natura lewactwa

Środowiska lew-lib w Polsce, czyli postkomuniści wszelkich odcieni, żyją w świecie na opak. Wszystkie znaki są tu poodwracane – taki jest skutek przyjęcia fałszywych założeń niezbędnych przy wytyczaniu dróg na skróty. Jak się komuś śpieszy w histerycznym amoku, to optuje za in vitro zamiast za naprotechnologią.

Dziw że nie chodzą po suficie, ale widać, że każda reguła ma swoje wyjątki i sufit jest tym właśnie wyjątkiem. Upodobanie do kłamstwa zostało odziedziczone po komunie i uległo, w epoce fakenewsów, nawet twórczemu rozwinięciu.

Weźmy np. tak popularny w kręgach lew-lib postulat otwartości, który nie oznacza nic innego jak jego odwrotność czyli zamknięcie. W przypadku tego postulatu mamy do czynienia z piramidalnym absurdem.

Cechą człowieka jako gatunku jest jego otwartość, otwartość z natury. Wprawdzie biologicznie człowiek jest , jak każdy organizm, pewną zamkniętą, odrębną calością, ale jednak jego mózg, będący elementem biologicznym, jest genetycznie zaprogramowany na otwarte relacje z innymi, czyli na otwartość o charakterze kulturowym. Od niemowlęctwa, człowiek wchłania cały dorobek kulturowy swojej wspólnoty.

Postulat otwierania otwartego jest więć absolutnym idiotyzmem dyskwalifikującym takie koncepcje. W przypadku lewactwa mamy do czynienia z jaskrawym przykładem postępowania odwrotnego – zamykania się. Lewactwo redukuje swój byt do fizyczności, a odgradza się od duchowości, co widać w postulatach dotyczących aborcji, dewiacji seksualnych czy in vitro.

Nie trudno zrozumieć o co chodzi lewactwu – chodzi im o otwartość na paranoję, której są sami ofiarą – jeżeli wszyscy popadną w paranoję, wtedy ich osobista paranoja nie będzie się wyróżniać w tłoku. Ot, taka to wykwintna i głęboka filozofia. Otwartość czyli zamknięcie.

Tak sprawa wygląda gdy ograniczymy się do oglądania jej z wyżyn kategorii dość abstrakcyjnych takich jak otwartość:zamknięcie. Gdy jednak zagłębimy się w konkrety, wtedy lewactwo ujawnia swoją obrzydliwą i nikczemną postać. To lewactwo kolportuje po świecie narracje o polskim antysemityzmie, udziale w Holocauście, to ono śle donosy do zewnętrznych mocodawców, ono stoi za haniebnym repertuarem teatralnym w Warszawie, Wrocławiu czy Poznaniu, przedstawiającym polską historię i polskie społeczeństwo w fałszywym świetle.

Jedynym sprawiedliwym sposobem potraktowania tych wyrzutków społecznych byłoby naoczne przypomnienie im roli ich duchowych bądź fizycznych protoplastów w historii Polski - wynajęcie od Ruskich składu wagonów bydlęcych, urządzenie im łapanki, załadowanie do tych wagonów i zafundowanie wycieczki na Syberię. Zafundować im otwartość na praktyczne doświadczenia wynikające z ich własnego modelu pojęciowego.