Smarzowski = Salman Rushdie, „Wołyń” = „Szatańskie wersety”

Tak najkrócej można podsumować reakcję ukraińskich władz i tamtejszych elit (to nie moja wina, że elity tam takie) na filmową opowieść Smarzowskiego o dokonanym przez UPA na wołyńskich Polakach ludobójstwie.

Jaka przesada?

A jak inaczej zinterpretować fakt, iż zapowiedziana na wtorek w Kijowie projekcja "Wołynia" i spotkanie z reżyserem nie odbyła się w wyniku „usilnego zalecenia” ukraińskiego MSZ "ze względu na porządek publiczny"?

Przecież po przetłumaczeniu z języka dyplomacji na język normalnych ludzi przesłanie ukraińskiego MSZ czyta się tak:

nie gwarantujemy reżyserowi i innym uczestnikom tego pokazu bezpieczeństwa.

Koniec kropka.

Jakie jednostkowe wydarzenie?

Wszak były szef ukraińskiego MSZ, deputowany parlamentu Borys Tarasiuk wręcz grozi Smarzowskiemu zakazem wjazdu na Ukrainę.

Jako wytrawny dyplomata ubiera to w taki woal:

„nie zdziwiłbym się, gdyby w ukraińskim parlamencie pojawiła się propozycja wprowadzenia zakazu wjazdu na Ukrainę autorowi filmu „Wołyń”.”

I nie mówi tego po pijaku w jakiejś ukraińskiej Sowie, tylko w Polsce, na trzeźwo, na zorganizowanym przez Fundację Batorego spotkaniu.

Jak to nie jest przykład zinstytucjonalizowanego hejtu, to ja jestem z MSZ, ale polskiego.

Jak to nie można porównywać?

Oczywiście, że można:

tam się ajatollah Chomeini zajął jednym pisarzem, tu – jednym reżyserem zajął się MSZ, a ma się zająć parlament.

Puenta się należy:

niechcący napisał ją ukraiński pisarz i poeta Jurij Andruchowycz, który skrytykowawszy film, którego nie obejrzał (sic!) wyrzucił z siebie dwa słowa (cytuję dosłownie za tygodnikiem DoRzeczy 42/193, 17-23 października 2016, więc ewentualne pretensje proszę kierować do autora)

„pojebane pojednanie”

No nic dodać - nic ująć.

Bo to wbijane Polakom do głowy młotkiem pojednanie z propagującą kult UPA Ukrainą ma tyle wspólnego z rzeczywistością, co identycznie wmłotkowywana przez komunistów przyjaźń ze Związkiem Radzieckim:

jedno i drugie g... warte.