Fucha Bacha

Nie, nie żadna fuga, a fucha, ale po kolei.

A skoro po kolei, to najpierw fakty:

Szef FIFA Blatter to wzorzec z Sevres sportowej korupcji.

Szef UEFA Platini na wzorzec się nie nadaje, bo czasy istnienia równoległych systemów miar minęły, ale swoje przytulił.

Polska siatkówka? No toż ten kolo, co się w solarium notorycznie zatrzaskiwał i za największy sukces ma zablokowanie wizyty siatkarzy u prezydenta Kaczyńskiego (ja to mam pamięć) okazał się być wg prokuratorów łapówkarzem. A ten aresztowany wraz z nim szef siatkarskiej ligi – po jednych pieniądzach.

Teraz wnioski:

wiara w czystość megabiznesu zwanego sportem, to cecha albo osób skrajnie naiwnych albo cynicznych, i też skrajnie.
Działacze są skorumpowiani, a sportowcy ze wszystkich krajów na świecie ćpają ten doping, z Polakami włącznie.

Owszem, co innego ćpać indywidualnie lub w gronie kameralnym, a co innego gdy robi się to w ramach państwowego systemu.

Ot – taki kadłubek jak DDR/NRD, dzięki zorganizowanemu przez państwo systemowi hodowli sportowych brojlerów został sportową potęgą i był nią aż do szczęśliwego zjednoczenia z niemiłosiernie ogrywaną 3 razy ludniejszą, zachodnią częścią Niemiec, gdzie ćpanie odchodziło tylko na własną rękę

Że co, że to było dawno?

Phi! A cuda na bieżniach, basenach, pomostach i wszelkich innych sportowych arenach w 2008 w Pekinie, gdzie Chiny wygrały klasyfikację medalową (!), a zaraz potem ślad po tych szprycowanych chińskich mistrzach zaginął?

Owszem, Rosja wykorzystała struktury państwowe do wygrania igrzysk w Soczi, tyle, że na tzw Zachodzie zamiast państwa, doping masowy organizują i legalizują sportowe federacje we współpracy z farmaceutycznymi gigantami.

A norweskie astmatyczne biegaczki narciarskie, które na legalnym dopingu (!) zasuwają jakby miały w – pardon – tyłkach motorki i konkurencję jak chcą leją, to nie jest kwintesencja degeneracji dzisiejszego sportu wyczynowego?

Osobna kwestia to wiara w uczciwość ober-stróżów sportowej moralności: buahahaha!

Juan Antonio Samaranch, szef MKOL okazał się być długoletnim agentem KGB.

Podobnie, jak szef federacji szachowej Campomanes, którego największym numerem było przerwanie (rzecz jasna za darmo) meczu o mistrzostwo świata Kasparow-Karpow w momencie, gdy Kasparow zaczął ulubieńca sowieckiej wierchuszki Karpowa, „dorzynać”.

Ten mecz, jako nastolatek śledziłem z zapartym tchem przez… radio.

Bo szachy, szanowni Państwo potrafią być pasjonujące.

A ja na koniec, ]]>wbrew radom]]>  wracam do obecnego szefa MKOL Bacha :

tylko ktoś naprawdę z kosmosu mógł uwierzyć, że Bach wykluczy Rosję z Igrzysk w Rio.

Czasy samobójczego bojkotu Igrzysk, jak to miało miejsce w 1980 w Moskwie i w 1984 w Los Angeles bezpowrotnie minęły, a szef MKOL po to dostał tę fuchę, by dbać o równowagę interesów sportowych (i politycznych, co idzie w parze) potęg.

Owszem, dla świętego spokoju wykluczeni zostali jadący na taśmowym dopalaniu rosyjscy lekkoatleci + paru przedstawicieli innych dyscyplin, ale Rosja na Igrzyska pojedzie i jakieś wysokie miejsce w medalowej klasyfikacji zajmie.

I nawet nie dlatego pojedzie, że Bach ma doskonałe relacje z Putinem: doskonałe relacje z Rosją mają Niemcy i nie pozwolą, żeby USA z sankcjami wobec rosyjskich sportowców przesadziły.

No tak to wszystko w tym interesie działa.

A tak poza wszystkim – jestem albo za zgodą na doping (totalny) albo za dożywotnią dyskwalifikacją już po pierwszej wpadce każdego zawodnika, jego trenera, lekarza i menedżera.

Tylko kto by w przypadku wybrania opcji nr 2 Publiczność swoimi niemożliwymi osiągami podniecał?

No właśnie.

Bo, parafrazując znane hasło reklamowe: jest doping – jest impreza!