Korporacyjny zabór lasów w zbiurokratyzowanym postkomuno-neokolonializmie - cz. III

Szaber

Pod gubernatorskimi rządami Donalda Tuska z roku na rok łupiestwo drzewostanu się nasilało, aby ostatnimi czasy przybrać wymiar prawdziwego dopustu w naszej okolicy. Nigdy przedtem nie trzebiono tylu drzew nierzadko ścinanych na wysokości metra od ziemi. Nawet okupant hitlerowski kontynuował międzywojenną gospodarkę w lasach, nakazując pnie zostawiać nie wyższe niż dziesięć cali. W tym celu zimą drzewo nawet odśnieżano przed ścinką – piłami ręcznymi! Latem polana obłupywano z kory układanej następnie w pułapki na korniki – wabione sokiem żywicznym – po czasie spalane wraz ze szkodnikiem.

Środki pieniężne Lasów Państwowych miały przejść pod zarząd ministra finansów według propozycji zgłoszonej końcem maja 2011 roku w Sopocie na I Europejskim Kongresie Finansowym. Szwindel ten, prowadzący do prywatyzacji LP, miał umożliwić Fundusz Majątku Państwowego, co 13 października 2011 roku było przedmiotem narady na posiedzeniu Rady Gospodarczej przy Premierze. Uprzednio nieraz rządy aferałow usiłowały przemienić Lasy Państwowe w jednoosobową spółkę skarbu państwa co się nie udało. Natomiast utworzenie Funduszu Majątku Państwowego miał legalizowani grabież drzewostanu z LP doprowadzając tę instytucję do roli korporacyjnego ekonoma na majątku publicznym. Perfidia tego typu szalbierstw mogła mieć tylko jedno źródło – w ministerstwie finansów geszefciarza-czarnoksiężnika z Londynu. W roku 2014 na Lasy Państwowe nałożono haracz na rzecz budżetu państwa naruszając Konstytucję, ograniczając możliwości rozwojowe Lasów Państwowych zawłaszczając zasoby naturalne z majątku narodowego.

Bezwzględny szaber odbiera nawet miejscowym drwalom i furmanom możliwość dodatkowego zarobku, który zawsze istniał w lesie towarzysząc trosce o niego jako żywiciela. Widać ją było na każdym kroku, przy uprzątaniu wyrobisk, sadzeniu drzewek czy porządkowaniu ścieżek i szlaków leśnych; także przy czyszczeniu rowów i wodościeków w poprzek dróg by woda na nich nie żłobiła wgłębień jak obecnie w wielu miejscach spływając i wymywając dziury. Infrastruktura leśna była wzorowo utrzymana, zaś drzewa były w dobrej kondycji, nie chorowały i nie schły jak teraz. Katowicka Dyrekcja LP katastrofę w naszych lasach zwala na zanieczyszczenia powietrza nawiewanego z okręgów przemysłowych Górnego Śląska i Trzyńca i na wyrodnienie świerczyny, monokulturę której wprowadził austriacki zaborca. Natomiast prawda kryje się w bałaganie na zrębach – przyczynie zasiedleń odpadów przez szkodniki, atakujące potem zdrowe drzewa. Przyczyną jest barbarzyńskie trzebienie i grabież drzewostanu na geszeft.

Kiedyś klocki kołki sprzątano na zrębach, składano na stosiki i zabierano na opał do okolicznych domostw, albo palono razem z odciętymi gałęziami, z czego popiół i zwęglone resztki użyźniały leśny grunt. Od dwudziestu lat z okładem odrzuty po wyrębie są zostawianie do butwienia; ale zanim się staną nawozem stanowią siedliska szkodnika, który atakuje zdrowe świerki. Ptactwo, głównie dzięcioły – nie mogą podołać temu mrowiu. Zgoda, że trzeba przechodzić od monokultury drzew iglastych do lasu mieszanego, ale musi się to odbywać z gospodarską pieczą, której przeciwieństwem jest brutalny szaber drewna z naszego regionu na geszeft i dewastacja środowiska naturalnego przez satrapię Regionalnej Dyrekcji LP w Katowicach. Twierdzenie A. Wajraka w artykule zamieszonym w Gazecie Wyborczej, że w polskich lasach gnije zbyt mało drewna świadczy o tym, że autor w ogóle się nie orientuje jaką szkodę przynoszą porzucone klocki i gałęzie po wycince.

Zmurszała biomasa oczywiście użyźnia podłoże, ale w ekosystemach o minimalnej ingerencji człowieka – w puszczach, w których insekty zjada ptactwo, którego nie płoszy warkot pił motorowych i traktorów, łomot powalanych drzew – często z gniazdami. Jeżeli się nie rezygnuje z pozyskiwania drewna z lasu, to musi się to odbywać w kontrolowany sposób z robieniem porządku po wyrębie, który obecnie służy wyłącznie maksymalizacji zysku. Troska o ekologię wymaga, aby odpady na wyrobiskach wyprzątano na opał lub palono wraz z gałęziami. Spopielone czy zwęglone resztki stanowią przecież wolny od szkodnika nawóz. Katowicka dyrekcja LP kazała zrezygnować z tego typu sprawdzonych form gospodarowania dla większego profitu, skutkiem czego odpady po wyróbce drewna zasiedlają szkodniki, atakujące drzewa zdrowe w coraz bardziej wymierającym lesie.

Część druga: http://niepoprawni.pl/blog/aculeus/korporacyjny-zabor-lasow-w-zbiurokrat...