Sejm, czy nowoczesno- platformerski kabaret polityczny?

Zadałem sobie trud obejrzenia transmisji telewizyjnej z obrad Sejmu, których przedmiotem było trzecie czytanie Ustawy naprawczej o Trybunale Konstytucyjnym.

Dla szerokiej publiczności telewizyjnej była to okazja do przyjrzenia się stylowi działania opozycji, która – jak powszechnie wiadomo - za naczelny cel swojej aktywności przyjęła  totalną negację wszystkiego co większość sejmowa robi lub chce zrobić, upstrzoną  ubliżaniem posłom Prawu i Sprawiedliwości na różne sposoby.

Nie wchodząc w meritum uchwalanej ustawy zwrócę uwagę na kilka faktów z tego wieczoru.

Opozycja zaprezentowała  totalną, nieprzytomną wręcz obstrukcję. Do udziału w dyskusji  (o ile to co działo się na sali sejmowej można w ogóle nazwać dyskusją) oddelegowano szarą masę poselską Platformy Obywatelskiej i Nowoczesnej, pozostawiając  tym razem starszyznę w ławach poselskich. W ten sposób oglądaliśmy paradę nowicjuszy, prezentujących swój niekiedy wątpliwy intelekt lub urodę. Kusząca była to dla nich okazja do występu przed kamerami TV.

Posłanki i posłowie  maszerujący pospiesznie do trybuny sejmowej  sprawiali wrażenie osób wykonujących służbowe polecenia. Wyglądało na to, że ci młodzi ludzie odtwarzali z kartek powierzone im do odczytania teksty dotyczące różnych fragmentów procedowanej ustawy, wręczone im wcześniej przez macierzystych myślicieli. Jedni robili to z wrodzonym lub wyuczonym tupetem (szczególnie wojownicy z partii Nowoczesna), inni facjatami przypominali sprawnie funkcjonujące, bezrozumne roboty.  Było wiele straszenia Polaków kataklizmem jaki czeka naród po wprowadzeniu nowej ustawy o Trybunale Konstytucyjnym, bzdurnych oskarżeń o zamach na wolności i prawa obywatelskie, idiotycznych twierdzeń o rozwalaniu państwa. Zapomnieli już, że według diagnozy eksministra PO Sienkiewicza,  w rezultacie 8-letnich  działań Platformy Obywatelskiej państwo polskie praktycznie przestało istnieć – jest tylko teoretyczną atrapą.  Jak można rozwalać coś, co nie istnieje?

Wielu oddelegowanych do mównicy sejmowej sprawiało wrażenie nie do końca rozumiejących wypowiadane przez siebie słowa,  mówiło często nie na temat, byle tylko „dołożyć” PiS-owi.  Krótko mówiąc, byliśmy świadkami seansu podłych insynuacji , gołosłownej propagandy, walki politycznej prymitywnymi, najgorszymi metodami. Podobnego kabaretu w polskim sejmie jeszcze nie było!

Przykro ogląda się oblicze tego sejmu. Kultury politycznej jak kot napłakał.  Młodzi posłowie i posłanki opozycji zapewne zachwyceni osobistym awansem i pozyskanym statusem ochoczo  wprzęgają się w skład funkcjonującej ponownie orkiestry pogardy wobec władzy legalnie wybranej przez Naród.   Z postaw zdemoralizowanej partyjnej starszyzny czerpią najgorsze wzory do naśladowania.

Szkoda tych młodych ludzi. Wykoślawione charakter, biedni  ludzie, kroczący prostą drogą do politycznej deprawacji, której symbolem jest niezmiennie Stefan Niesiołowski.