Wybory po duńsku (2)

Ostatnie wybory parlamentarne w Danii poprzedzone były, jak zwykle, kampanią wyborczą. Nie łudźmy się - socjaliści wraz z "torebkową Hele" (Helle Thorning-Schmidt, była premier, słynąca z epatowania luksusowymi torebkami) starali się wielce aby pozostać "przy żłobie" i obrzydzić wyborcom opozycję z jej przywódcą - liderem partii Venstre - Larsem Løkke Rasmussenem.

Fakt, iż wybory wygrał blok prawicowy jest przyczyną, że Helle zrezygnowała z przywództwa duńskiej socjaldemokracji i chce opuścić Danię, udając się do Wielkiej Brytanii. Jak twierdzą złośliwi - podatki są tam niższe niż duńskie, a już za czasów tych socjalistycznych rządów Helle miała pewne problemy z wyjaśnieniem swego, niezbyt przejrzystego, sposobu rozliczania osobistego podatku. Podoba mi się jednak ta honorowa rezygnacja Helle. Oby tak u nas...

Nie mniej - do upadku bloku lewicowego (choć jest on nadal bardzo silny, stanowi nieco mniej niż połowę duńskiego elektoratu) walnie przyczyniły się dwie "sprawy": ogromna ilość niedotrzymanych obietnic wyborczych, co w okresie kampanii mocno eksponowała opozycja, oraz afera ze sprzedażą akcjii DONG-u (duńskiej energetyki) przez socjalistycznego ministra finansów, Bjarne Corydona. Jakoś tak nasuwa mi się złośliwość - motylek - modraszek korydon (choć nie udało nam się ustalić jego np. izraelskiej proweniencji). Mimo oporów społecznych - akcje zostały sprzedane "Ameryce", a transakcję przedstawiono jako wielki sukces rządu. Wkrótce okazało się, że akcje sprzedano Goldman Sachsowi, przy okazji dokonując "przekrętu" podatkowego.

O ile poprzednią kampanię Lars Rasmussen przegrał z powodu udowodnionego nadużycia - podróży w lususowych warunkach w sprawach (i za pieniądze) tzw. fundacji humanitarnej, o tyle obecnie "zrewanżował się" socjaldemokratom, którzy w kampanii zwyczajnie kłamali (wyborcze kłamstwa to więc nie tylko nasza, lokalna specjalność). Otóż w swej kampanii Duńska Partia Ludowa (DF -  Dansk Folkeparti) postulowała zwiększenie budżetu na pomoc socjalną o 0,6% a Dansk radikal parti (RV - Radikale Venstre) - o 0,8%, natomiast liberalna Venstre uważała, że pomoc socjalna otrzymuje z budżetu wystarczająco wysoką dotację, której już zwiększać nie należy, jedynie - utrzymać na poziomie dotychczasowym.

A wówczas socjaldemokraci (Socialdemokraterne - A lub S) w swej kampanii zarzucili opozycji, że ich budżet nie przewiduje świadczeń na pomoc społeczną, a przecież Dania to społeczństwo ludzi starzejących się i osób starszych, niepełnosprawnych.

W dniu poprzedzającym wybory odbyła się dyskusja panelowa wszystkich reprezentantów partii ubiegających się o elekcję.

Helle wystąpiła w ciemnobordowej sukni, która nawiązywała kolorem zarówno do logo partii (czerwona róża) jak też do symboliki całego bloku (kolor czerwony) w odróżnieniu od opozycji (niebieski).

Prowadząca dyskusję dziennikarka (mimo iż podczas kampanii wyraźnie forowano partię rządzącą) kilkakroć zwracała się do Helle, aby ta mówiła o programie swojej partii, a nie skupiała się na krytyce opozycji (coś nam to przypomina).

Otatecznie Helle "eleganckim" rzutem na taśmę pomaszerowała w kierunku Larsa, chcąc na zakończenie "przyjacielsko" uścisnąć mu dłoń. Niestety - "demokracja, to demokracja" - Lars nie przyjął ofiarowanej prawicy.

Ale - po wyborach - jest problem sformowania nowego rządu. I "zaczęły się schody".

Partia Ludowa chce, owszem, zwiększenia wydatków na pomoc społeczną (jak pamiętamy - o 0,6% sumy dotychczasowej), ale jedynie dla "rdzennych" Duńczyków (trochę trudno ich ustalić, bo muzułmanie w drugim pokoleniu to przecież też "rdzenni Duńczycy", a takim pomoc w dotychczasowym wymiarze nie powinna preież przysługiwać - "nie orzą, nie sieją"). Poza tym -  DF - chce zwiększenia budżetu na policję oraz zwiększenia wymagań wobec policji, celem zapewnienia bezpieczeństwa społecznego (z tym postulatem w pełni mogę się zgodzić, ich obecna policja jest chyba gorsza od polskiej). Następnym postulatem jest "uszczelnienie" granic państwa, również przy pomocy policji, aby powstrzymać falę imigrantów, głównie muzułmańskich, skuszonych zwłaszcza wysokimi świadczeniami socjalnymi - za friko (za bycie imigrantem). Ponieważ w tych punktach nie ma zgody między Venstre (V) a DF - główną obecnie partią zwycięską - desygnowany na premiera Lars Rasmussen zwrócił się do królowej o jej zgodę na sformowanie rządu mniejszościowego, z przyobiecanym parlamentarnym poparciem ze strony DF.

Zgodę otrzymał, teraz trwają negocjacje.

Zobaczymy wkrótce.