Wujkowie i kuzyni. Pożegnanie pierwsze.

Tak jak już to pisałem wujek był wielki ciałem. Po jego śmierci był prawdziwy problem ze znalezieniem trumny w odpowidnim rozmiarze. Ale mniej więcej znaleziono. Wciśnięto go do niej i jakoś, z trudem zamknięto wieko.

  Dzień był koszmarnie upalny. Nawet w zwykle chłodnym kościele było ciepło. No, i nie wytrzymały gwinty śrub od wieka. Puściły. A same wieko poleciało wysoko w górę. To spowodowały chyba jakieś gazy. Płyny też były.A zapach...nie do opisania! Przed wyjściem z kościoła zrobił się ruch. Każdy chciał złapać trochę świerzego powietrza. Jednak nie każdemu to się udało. Trumnę z trudem z powrotem zamknięto i dla pewności obwiązano ją pasami od prasy. I z nimi wujka pochowano.

  Po pogrzebie zasiedliśmy z kuzynem do szklanek z alkoholem. Przy nim wspominaliśmy: on ojca, a ja wujka. Wznieśliśmy toast. Przy podnoszeniu szklanek zauważyliśmy, że pełno w nich much. Na dnie. Konsternacja trwała zaledwie chwillę. Po sekundzie przechyliliśmy zawartość do dna. Muchy przefiltrowaliśmy dokładnie zębami.   C.d.n…

"Nszywka z przodu". Fragment.