NA NIELUDZKIEJ ZIEMI

Gdy przybyli do Betlejem

To stanęli w trwodze

Bo tam gdzie się Jezus rodził

Chodzi śmierć po drodze

Karabiny zimną patrzą

Oczami człowieka

Drut kolczasty świat oddziela

Z bliska i z daleka

Z lękiem człowiek na Człowieka

Spogląda zza kraty

Czas na murach wypisuje

Krwią wciąż nowe daty

Gdy przybyli to pytali

Jak to Panie Boże!

Przepłyniemy by Cię spotkać

Przez to Krwawe Morze

Bóg zapalił w zimnej grocie

Jasne światło w mroku

Idźcie tam gdzie gwiazda świeci

Jak każdego roku

Ominęli drut kolczasty

Kraty mrok i kule

Pokłonili się Dzieciątku

Jak co roku czule

I ponieśli w świat nowinę

Przesłanie od Boga

Że nadzieja jest jak światło

Na nieludzkich drogach

BÓG SIĘ RODZI

ZNOWU Z PŁACZEM

Tak się dzisiaj Panie Jezu!

Wszystko poplątało

Że w Betlejem zło jak Herod

Znowu zamieszkało

I ma ręce unurzane

Po łokcie we krwi

Szatan z tych co chcą pokoju

Głośno drwi

A nienawiść jak choroba

Wciąż ludzi zaraża

Karabinem i bombami

Krzykliwie wygraża

Ci co w sobie podeptali

Sumienie i żale

Zakładają pasy śmierci

W samobójczym szale

Płonie ciągle stos Kaina

Dym ziemię opłata

Bóg się rodzi znowu z płaczem

Wśród szaleństwa świata

RĘCE BOGA

Krwawa gwiazda nad Betlejem

Świeci niepokojem

W miejscu gdzie się Jezus rodził

Łzy twoje i moje

Oszaleli z nienawiści

Ci co zapomnieli

Że jedynie przebaczenie

Łączy a nie dzieli

Krwawe strzępy rozrzucone

Przy drogach do nieba

Pan Bóg z płaczem w wiarę składa

Każdy okruch chleba

Każdy okruch miłosierdzia

Który nosi w dłoni

To jedyna tarcza świata

Która nas obroni

Bo jeżeli puste ręce

Bóg kiedyś załamie

Te ze świata nie zostanie

Na kamieniu kamień…

NIE JEDŹ W OBCE KRAJE

Lufy chłodną patrzą

Oczami snajpera

Nie jedź w obce kraje

Bo śmierć nie wybiera

W bombie zegar liczy

Ostatnie godziny

A wróg nie osądzi

Kary ani winy

Nienawiść jest ślepa

Ale celnie rani

Podstępnym zamachem

Filozofią drani

Nie jedź w obce kraje

Matka tutaj czeka

By ocalić w tobie

Wiarę i człowieka

Mały Jezus płacze

W Donbasie w Iraku

Świat Boga zapomniał

Oraz Jego znaków

Na białym obrusie

Wojna stopą krwawą

Depcze bożą miłość

Oraz ludzkie prawo

Nie jedź w obce kraje

Matka niech nie szlocha

Kto domu nie broni

Tego Bóg nie kocha…

GWIAZDA ŚMIERCI

Idę w bożym płaczu

Przez stajenkę dni

Przez kołyskę świata

Płynie rzeka krwi

Gwiazda już nie świeci

świat Boga nie czeka

Wyrzucili na śmietnik

Dziś Boga-Człowieka

Uzbrojeni w kłamstwo

Mamonę i prawo

Piszą dzieje świata

Bezwzględnie i krwawo

Świętokradczą rękę

Podnieśli na Boga

Choć był jak kruszynka

Ma nieludzkich drogach

Tam gdzie Bóg się rodził

Las krzyży wyrasta

Płynie rzeka śmierci

Przez upadłe miasta

Nie słychać już płaczu

Narodzonych dzieci

W mroku grzechu tylko

Gwiazda Śmierci świeci

NAD DONBASEM

KRWAWA ŁUNA

Samotność nas dopadła

Nienawiść i głód

Zostaliśmy zapomniani

Przez nasz własny lud

Gorzkie nasze milczenie

Nadzieja i wiara

Jak piołun stepowy

Za Ojczyznę kara

Tu gdzie naszych Ojców

Podeptany trud

Zarośnięty i zapadły

Pohańbiony grób

Strzepie czasem okruchy

Ze swego sumienia

Ta co winna nam pamięć

Za krew i cierpienia

Tęsknotę w nas rozdrapią

Jak bolącą ranę

Gdy publicznie otwierają

Serca zapłakane

My zaś ową drzazgę

Co rani i krwawi

Szarpiemy przed Bogiem

Wierząc że nas zbawi

I twarze odwracamy

Z nadzieją w tę stronę

Gdzie Ojczyzny naszej

Imię uświęcone

Przecież jesteś Matką

Czy cię to nie boli

Że my umieramy

Samotni w niewoli

Nad Donbasem  łuna

Coraz groźniej płonie

Czy wyciągniesz Polsko

Do swych dzieci dłonie?