Blichtr, bieda i brak wolności

Nie trzeba daleko szukać by znależć konkretne dowody na utracenie przez Polaków wolności. Przecież ten dowód znajduje się w zasięgu ręki, a właściwie głosu każdego z nas. I mało się o tym mówi, bo świadomość tego faktu jest bardzo nieprzyjemna. Wolność ma przede wszystkim źródło polityczne i sens polityczny, a faktem niezbitym jest, że większość Polaków uchyla się od rozmów na tematy polityczne, co jest dowodem metalnego kryzysu, niezależnie od tego jak byśmy nie usiłowali tę niechęć tłumaczyć. Rozmowy polityczne są więc, de facto, zakazane. Ma to oczywiśći, poważny sens i skutek systemowy. Pozostałych dowodów, świadczących o zasadności powyższej tezy nie muszę więc chyba przytaczać. Mam ich na moim blogu setki.

Utraciliśmy więc, w znacznym stopniu, wolność polityczną. Niektórzy usiłują ten fakt bagatelizować i tłumaczą się, że wolą pełne półki niż gadanie o jakichś politycznych farmazonach. No to przyjrzyjmy się tym mitycznym półkom. Tu stawiam kolejną tezę, że utracie wolności politycznej towarzyszyć musi, nieuchronnie, z pewnym opóźnieniem, katastrofa gospodarcza. Proszę mi tu nie przytaczać jako kontrdowodu , przypadku Chin, bo to trochę ,zaznaczam, trochę, inna kwestia. Sprawdźmy więc czy ta teza jest prawdziwa.

Otóż parę dni temu pisałem tu o pozorach, o zwodniczym blichtrze mającym przykryć mizerię i rozkład państwa polskiego rzekomym dostatkiem gospodarczym. Kwestia była przedstawiona w sposób dość uogólniający, co ktoś mógłby zakwestionować. Przyjrzyjmy się więc bliżej by zobaczyć, że między mizerią państwa a pozornym blichrem nie ma żadnej sprzeczności, jest to bowiem blichtr pozlacany a nie złoty. Wystarczy trochę poskrobać a pozłota odpadnie odkrywająć ukrytą pod spodem nędzę. Zajrzyjmy więc pod powłokę tego blichtru.

Kilkakrotnie już opisywalem moje prywatne problemy z ofertą handlową dostępną w galeriach i hipermarketach. Szukam od lat porządnych i, w umiarkowanych cenach, kurtek, butów, koszul czy czapek. Owszem, na wieszakach wisi sporo rzeczy, ale to tylko wrażenie, bo większość to tania tandeta. Gdy przyjdzie co do czego, okazuje sę, że nie ma z czego wybierać. Rozglądam się od lat za dobrymi butami lecz w końcu, rozczarowany co do towarów Baty czy Gino Rossi zdecydowałem się na buty Salomona. Kupiłem parę ładnych i wygodnych letnich butów tej firmy, ale na tym koniec. Z normalnymi trekkingowymi butami było już znacznie gorzej. W sklepach lub w internetowej ofercie albo są dostępne niezbyt atrakcyjne wzory, albo nie ma odpowiednich rozmiarów, albo rozmiary są zawyżone i strach ryzykować zakup przez internet bez przymierzenia a z kolei najnowsze a ładne modele są piekielnie drogie. Zaś promocje dotyczą egzemplarzy o nietypowych rozmiarach. Przeciętny człowiek o przeciętnych zarobkach skazany jest na tandetę w Deichmanie czy CCC.

Trzeba więc wyraźnie stwierdzić, że w kraju jest bieda. Popyt jest niski, więc sklepom nie opłaca się zamawiać większej lości dobrych, drogich butów. Bogaty może kupić za trzykrotność, czy czterokrotność przeciętnej ceny, ale bogaczy nie jest aż tak wielu, żeby handel mógł na nich liczyć. Tak więc ta warstewka blichtru jest cieniutka. Z tego też wynika że kwestia moich osobistych zakupów nie jest wcale moją osobistą sprawą. Moje szanse na dobre zakupy są zależne od decyzji i stanu kieszeniu innych potencjalnych klientów. To też stanowi ograniczenie mojej ekonomicznej wolności.

Przy okazji zdarza mi się sprawdzać ofertę firm internetowych oferujących damskie ciuchy Trzeba powiedzieć, że oferta jest bardzo, na pierwszy rzut oka, atrakcyjna. Stylistyka, projektowanie, wzory są na poziomie. Jednak wystarczy zajrzeć do katalogu, by się przekonać, że materiał, z którego te ciuchy są wykonane, to w większości, po prostu plastik. I tak właśnie wygląda nasz polski dobrobyt. Plastikowa ułuda dla ukrycia prawdy o braku wolności.