Mohair Charamassa - blog

Byłem tu, na NP, świadkiem kilku bitew, no dobra, potyczek o to, jak należy traktować lemingi.

Mnie było bliżej do tych, którzy wzorem JM Rymkiewicza nie chcą mieć z nimi nic do czynienia, a bliższe kontakty pozostawiają psu, który ma ich ... et cetera.

Byli, a może i są, wśród nas tacy, którzy leminga woleli przytulić w imię wyższych racji, wśród których narodowa zgoda była na pierwszym...

Czekam z opublikowaniem tej notki do późna, bo uznałem, że nie przystoi należnej zadumy nad kolejną rocznicą Powstania Warszawskiego mącić uwagami znacznie mniejszej wagi, choć ciągle na ten sam temat.

Pamiętacie żonkile w klapach prezenterów TVN w rocznicę wybuchu powstania w getcie? Jakby czytali nasze notki! Bez okularów nie widziałem dobrze, ale dziś coś tam mieli. I nawet nie wyglądało to...

Zostawmy ich. Wzruszmy ramionami i przestańmy słuchać. Ich prawda o Powstaniu jest jak prawda tych, którzy głoszą prawdę o powodzi: jeśli woda znajdzie się u góry – spływa. Komu potrzebne takie bzdury?

My prawdy nie musimy szukać. Ona jest i będzie. Zawarta w losach bohaterów i strażników pamięci.
Każdy dotyka jej i przyjmuje w nieco odmienny sposób. Poprzez losy rodziny, narodową dumę, poprzez...

Znałem kiedyś panią redaktor z „Filipinki”, czasopisma dla dorastających dziewcząt. Wrótce straciła pracę, bo Filipinka przestała istnieć. Zastąpiły ją Bravo i inne takie. Pamiętam jak mówiła: zobaczycie jakie badziewie będą nam serwować nowe magazyny.
Miała rację, ale tylko do czasu, gdy na horyzoncie pojawiły się nowe media z Facebookiem na czele. Nie chcę tu napisać, że młodzież przestała...

Hejter to inaczej nienawistnik. Ktoś, kogo drażnią sukcesy innych, więc usilnie próbuje znaleźć tych innych wady. Po przejrzeniu swoich kilku wpisów poczułem, że włos mi się jeżyć zaczyna i mina mi rzednie.

Nie, nie dlatego, że odkryłem swój wredny, śledzienniczy charakter, lecz z powodu jeszcze gorszego odkrycia: ja dostarczam alibi palantom, którzy nami rządzą!

Ból głowy byłby mniejszy i...

Ze swojej niechęci do lewicy nie będę się tłumaczył. Mój wiek sporo wyjaśnia choć dopadają mnie czasem wyrzuty sumienia, że zbyt długo trwało by odkryć prawdziwy charakter miłości lewicowych działaczy do mas pracujących. W końcu dotarło do mnie, że im częściej głosili troskę o los obywateli, tym pilniej należało pilnować kieszeni.

A jednak, pomimo wzmocnień lewej nogi, nie wszystko się udało....

Kiedyś pewnej Angielce, która nie wezwała lekarza do młodej Polki mieszkającej u niej podczas wakacji próbowałem dobitnie wytłumaczyć powagę sytuacji:

- Czy wiesz, że ta dziewczyna mogła umrzeć? Przecież w temperaturze 42 stopni białko zaczyna się ścinać!

- Mógłbyś trochę jaśniej …

- Jak to jaśniej? Przecież ona miała prawie tak wysoką gorączkę!

- No, dobrze, ale co to jest ... białko?

Gdybym...

Wysnuwanie poważnych wniosków z błahych zdarzeń jest zapewne błędem, ale pewnie mniejszym niż relatywizowanie spraw całkiem poważnych.

Za poważną sprawę uważam żenujące zawirowania wokół tekstu uchwały sejmowej dotyczącej 70 rocznicy Rzezi Wołyńskiej, a błędem wielkiej wagi obawę platformerskiej większości aby nie urazić Ukraińców słowem „ludobójstwo”. Sam słyszałem potem jak jeden z jej...

Zmuchnięto świeczki, torty zjedzono. „Sto lat!” już wybrzmiało, ale tu i ówdzie trwają poprawiny po jubileuszu gen. Jaruzelskiego. Ostatnio słyszałem jak Miller i Kwiatkowski wyśpiewywali hymny pochwalne pod adresem jubilata. Hymny, hymnami – śpiewać każdy może – ale to, jakie to bohaterskie czyny przypisywali swemu patronowi – przeraża.

To, że Ruscy mieli wejść pozostanie mitem założycielskim...

Nie trzeba było być specjalnie przenikliwym wizjonerem by przewidzieć upadek teamu Tuska. Tu, na NP, ludzi, którzy o tym pisali na długo przede mną można liczyć na pęczki. Nie piszę rządu, bo ten jeszcze trwa, ale jak długo i po co – sam premier chyba nie wie. Już chyba tylko przywiązanie do stołków i strach przed odpowiedzialnością nie pozwala im odejść natychmiast, ale coraz częściej odnoszę...

Elefantiaza to choroba, której jednym z objawów jest obrzęk różnych części ciała, najczęściej kończyn, osiągających monstrualne rozmiary.
Po raz pierwszy obawy przed tym schorzeniem pojawiły się w mojej skołatanej głowie kiedy Wałęsa ogłosił potrzebę wzmocnienia lewej nogi.- A po kiego czorta? - myślałem, gdy Wielki Strateg wzmacniał Tatarzyna, który całkiem jeszcze mocno trzymał za łeb świeżo...

Przez chwilę chciałem zmienić tytuł z obawy, że urażę zwolenników JKM i Nowej Prawicy. Jednak nie zmieniam, niech tam! Sam Korwin-Mikke przecież nie przebiera w środkach odnosząc się do politycznych konkurentów, a ostatnio nawet publicznie wyznał nienawiść do PiS. Co ciekawe, za główny powód uznał program socjalny Prawa i Sprawiedliwości, według niego bardziej szkodliwy niż program SLD.

Tu...

Jeszcze w PRL wpadł mi w ręce artykuł krytyka, który zauważył wstydliwą ułomność naszych literatów. Dowodził on, że imiona bohaterów pisanych wówczas opowiadań i powieści dobierane były według klucza, który miał – w razie tłumaczenia na inne języki – otwierać drzwi salonów Europy, a może i świata. Albert, Robert, Karol zamiast Jasia, Stasia i Kazi miały gwarantować, a przynajmniej przybliżać...

Zbyt jestem leniwy by odnaleźć cytat, który pojawił się jakiś czas temu na NP. Jeden z blogerów (chyba TŁ) zauważył, że z ofert pracy, czy też CV wymóg uczciwości przyszłego pracownika znikł dawno temu. Łatwo się rozprawić z banalną opinią, że to przecież zrozumiałe samo przez się, i że nie ma po co ogłaszać oczywistości.

A właśnie, że jest. Gdyby było inaczej musielibyśmy przyjąć, że żyjemy...

O naturze ludzkiej można napisać wszystko. Ba! Nie każdy jest Dostojewskim albo Szekspirem. O ostatnich przygodach pewnego ministra z plagą prześladujących go zegarków nie da się jednak napisać niczego, nie poruszając kwestii natury ministra, którego to nieszczęście dotknęło.

Minister to po łacinie sługa, pomocnik. To sporo wyjaśnia: nie każdy sługa musi mieć klasę, wśród sług zawsze się znaleźć...

Niepoprawny bloger to ma klawe życie. Napisze notkę, wrzuci do sieci, poczeka i albo się ucieszy, że komuś się spodoba, albo się wypnie na niedostatecznie uświadomioną publikę. Bloger ma zawsze rację, przecież nie po to pisze, by mu ktoś myśl przewodnią śmiał zakwestionować. A nawet, jeśli to co pisze trudno myślą nazwać, nie musi się przejmować: kto by tam pamiętał co bloger napisał.

Gorzej...

Jakoś nie pamiętam by w zeszłym tygodniu ktoś kogoś wbił na pal. Ostatnią czarownicę spalono w Prusach Wschodnich na początku XIX wieku i był to najpóźniej zapalony stos w Europie.
Kilka dni temu odrąbano głowę brytyjskiemu żółnierzowi na ulicy w Londynie i świat się zadziwił: czy może być większe barbarzyństwo? Nie może. Ale jaki świat? Co to w ogóle znaczy?

Spędziłem prawie 5 lat w krajach...

Kiedy Walery Sławek i Aleksander Prystor – premierzy II RP – kończyli swoje misje ich cały majątek mieścił się w skromnych walizkach. O pierwszym z nich mówiono, że nie stać go było na zapłacenie czynszu za wynajęty lokal, po wyprowadzce ze służbowego mieszkania. Marszałek Piłsudski wyznaczył sobie pensję 1500 zł, równą pensji wicekonsula na podrzędnej placówce zagranicznej.

A dziś: zegarek...

Tytuł jest trochę na wyrost. Piszę we własnym imieniu, ale jeśli mi się uda znaleźć choć jedną osobę, która podzieli moją opinię , wtedy i to „my” w tytule da się jakoś obronić.

Nikt w historii współczesnego świata nie miał takiej szansy jak Lech Wałęsa. I nikt jej nie zmarnował w równie frajerski sposób; złoty róg z Wesela musi przyjść do głowy. Skłamałbym jednak, gdybym powiedział, że mi go żal...

Wieczory majowe, a wkrótce czerwcowe mają to do siebie, że nie muszą wieczorów udawać. W odróżnieniu od zimowych, długich popołudni nie zaczynają się rano. Można siąść, wyciszyć się po pracy i pomyśleć o tym, co przyniosł dzień, kończący się spokojnym zmierzchem.

Wczoraj, w takiej chwili, odebrałem telefon. Dzwoniła córka z wypadu do Krakowa, na który namówili ją znajomi. Nie mogła znaleźć...

Wszelkie podobienstwo osób, zdarzeń i sytuacji przedstawionych poniżej jest absolutnie przypadkowe, a gdyby ktoś – jakimś cudem – uznał, że może go dotyczyć, z góry przepraszam i zapewniam o dyskrecji i sympatii.

W zeszłym tygodniu los mnie rzucił do stolika, przy którym, jako członek komisji, miałem przyjemność odbierać egzamin maturalny z języka angielskiego. Egzamin jak egzamin – dla zdających...

To nie prowokacja. Mógłbym z łatwością wymyśleć inny tytuł, gdyby nie przekonanie, że każdy inny rozmydla skutecznie problem, który chcę poruszyć. Przyjdą takie czasy, że oba nazwiska historia nagrodzi według własnej miary. A nasze stukanie w klawiatury ma sens tylko wtedy, kiedy nam się uda te obie postacie ocenić właściwie, bez niepotrzebnych uprzedzeń.

Mam pewien komfort: nie śledzę codziennie...

Świat nie jest czarno biały. Historia tym bardziej. Tę głęboką myśl pożyczył sobie od kogoś miłośnik cytatów i pośladków nadobnych tłumaczek – profesor Iwiński. Pal sześć! Niech pożycza i niech nią raczy chętnych, którzy chcą go słuchać, ale doradzałbym ostrożność: przy wyciskaniu prawdy z truizmów można się nadwyrężyć. Zwłaszcza, gdy komunały mają zastąpić prawdę o komunie.

Pan profesor znów...

Podbite oko w debacie o TVR prawie się wygoiło. Drugiego nie nadstawiam, bo w „przedmiotowej sprawie” - jak pisał jeden z dyskutantów – niewiele mam do powiedzenia. Oglądam, ale się nie zaciągam i czekam na owoce. Nie mogę jednak się powstrzymać by się nie podzielić l'esprit d'escalier w nieco szerszej kwestii. Po przeczytaniu wpisów i komentarzy nie sposób oprzeć się wrażeniu, że temat dyskusji...

Wassup, Mr Darwin? Do Pańskiej teorii ewolucji mam stosunek coraz bardziej ambiwalentny. Z jednej strony codzienna lustracja przy goleniu upewnia, że coś jest na rzeczy, z drugiej - zanikająca skłonność do łażenia po drzewach wydaje się Pańskiej teorii przeczyć. Do tego Spencer z tym swoim „the fittest will survive” zaczyna mnie irytować. Co on gada? Ja całe życie nie mogę się dostosować, a...

Rośnie u mnie w ogrodzie magnolia japońska. Ma śmieszne kwiaty, białe jak chusteczki higieniczne. Pamiętam jak pan, który ją nam sprzedał powiedział: jakieś 10 – 12 lat i zakwitnie. Miał rację - zakwitła po jedenastu. Zawsze kwitnie pod koniec kwietnia, w tym roku później przez tę zimę, która ukradła kawałek wiosny.

To święto, ale dla mnie te kilka dni podczas których kwitnie, a zaraz potem...

Ale obciach! - słychać tu i ówdzie i aż serce rośnie, że nie o nas. A jeśli o nas – może nie maleje, ale bije szybciej i niektórym krew zaczyna uderzać do głowy no, bo – wstyd!

Obciach jest wszechobecny, obciach nie zna granic, może tylko natura przed obciachem się broni; widział kto obciachową stokrotkę, leminga albo karalucha? Że co? Że widział? Następnym razem staranniej dobiorę przykłady i...