Godziemba - blog

W pewnym powiecie sąsiadowały ze sobą dwie gminy – Kremlowo oraz Wiślica. Od dawna mieszkańcy obu gmin ostro ze sobą rywalizowali. 

Różnice pomiędzy „Kulturą” a niezłomnym Londynem najmocniej uwidoczniły się podczas sprawy reportażu Aleksandra Janty-Połczyńskiego „Wracam z Polski”, którego fragment opublikował Giedroyc w 1948 roku. 

Stosunek do kraju  stał się na emigracji przedmiotem zażartych polemik i w konsekwencji jedną z przyczyn podziału na niezłomny Londyn oraz „pragmatyczny” Paryż. 

Zdaniem partyjnych decydentów po zjeździe szczecińskim środowisko twórcze przeżyło wstrząs i uświadomiło sobie „dystans dzielący pozycję kultury mieszczańskiej od pozycji marksistowskich. Zrozumiało jak wiele będzie musiało w sobie zmienić. Jak bardzo podwyższyć wymagania i zaostrzyć kryteria. Sens naszej ofert został zrozumiany, politycznie aprobowany. Ofensywa ta zbliżyła do nas środowiska...

Realizm socjalistyczny stał się ofertą „nie do odrzucenia”, programem „jedynie słusznym” na IV Zjeździe Literatów w Szczecinie, który odbył się w końcu stycznia 1949 roku. 

Na zakończenie cyklu rankingów – powrót do współczesności. Ranking prezydentów III RP. 

Nowy Rok nastraja sentymentalnie. Podłe czasy, w których żyjemy skłaniają do wspomnień o dawnych polskich triumfach na polach bitew.

Kontynuując poprzedni quiz, pragnę teraz przedstawić ranking najgorszych władców Polski.

Korzystając z okresu świątecznego chciałbym zaproponować Państwu zabawę- ranking najlepszych władców Polski. 

W odróżnieniu od Bożego Narodzenia 1914 roku, które I Brygada spędziła na krwawym boju pod Łowczówkiem, w czasie kolejnych świąt legioniści odpoczywali po trudach dotychczasowej kampanii. 

Na relacjach rządu RP na Uchodźstwie ze Stanami Zjednoczonymi cieniem kładło się uznanie przez Waszyngton  rządu warszawskiego a także stosunek do Stanisława Mikołajczyka. 

Dla żołnierzy, polityków i innych emigrantów po 1945 roku pojawił się dylemat: wracać czy pozostać na wychodźstwie. Za pozostaniem na emigracji przemawiała nie tylko obawa o życie w okupowanej przez Sowietów Polsce, ale również protest wobec ustaleń jałtańskich. 

13 grudnia 2011 roku narodził się nowy sojusz – „narodowych konserwatystów” z redaktorami „Gazety Wyborczej”. 

Rodacy!

Almaryk w komentarzu do mojego quizu o funkcjach sprawowanych przez Bolesława Bieruta, zadał fundamentalne pytanie jakiej Rzeczypospolitej prezydentem był Bierut? 

Na zakończenie cyklu o Bierucie mały test historyczny.

Dla uczczenia sześćdziesiątych urodzin Bieruta powstały liczne utwory literackie. 

Obchody sześćdziesięciolecia urodzin Bolesława Bieruta w 1952 roku stanowiły istotny element uczczenia towarzysza „prezydenta”. 

Ważnym elementem budowania wizerunku wielkiego ojca narodu była „miłość” Bieruta do dzieci oraz miłość dzieci do „prezydenta”. 

Kult Bieruta miał być symbolem jedności wszystkich Polaków, oczywiście Polaków uznających wszechwładzę komunistów. 

Brygada Świętokrzyska znalazła się także w peerelowskiej literaturze popularnej. 

Brygada Świętokrzyska była jednostką wojskową szczególnie zajadle atakowaną przez cały okres PRL. 

W drugiej połowie lat 60. władze komunistyczne występując z inicjatywą budowy pomnika Jana XXIII sprowokowały konflikt z Episkopatem . 

Państwo komunistyczne po konfrontacji milenijnej nadal toczyło zdecydowaną walkę z Kościołem katolickim w Polsce, mimo iż kardynał Wyszyński wyraźnie dystansował się od bieżącej polityki. 

11 listopada to święto wszystkich Polaków, z tego też powodu jest tak zaciekle atakowane przez antypolskie środowiska.

Wyeliminowaniu opozycji poprzez odebranie jej sympatii i poparcia społeczeństwa, służyć miało jednoczesne zastraszanie oraz rysowanie korzyści płynących z udzielania poparcia władzy. 

Zwykłą funkcją języka jest odtwarzanie rzeczywistości, język propagandy komunistycznej tworzył zaś rzeczywistość, która nie istniała, ale miała być przyswojona przez Polaków jako prawdziwa.

Zgodnie z zapowiedzią 19 października 1956 roku w godzinach rannych delegacja sowiecka z Nikitą Chruszczowem na czele wylądowała na Okęciu. 

W październiku 1956 roku w obliczu ewentualnej interwencji sowieckiej, część dowódców Korpusu Bezpiecznego Wewnętrznego zamierzała przeciwstawić się próbom narzucenia przez Moskwę swojego kandydata na szefa partii komunistycznej. 

Władze komunistyczne doskonale zdawały sobie sprawę z niebezpieczeństwa jakie niesie ze sobą rozwój ruchu samokształceniowego.