WOŚP czyli potiomkinowska wioska

Dziwi mnie ta bezustanna skłonność do ulegania iluzjom, bo zjawisko ma już kilkusetletnią tradycję jako że WOŚP to przecież jedna z potiomkinowskich wiosek. Każda rzecz, a więc i zjawisko typu WOŚP, musi być rozpatrywane w kontekście w jakim występuje, a WOŚP występuje w kontekście czeciejerpe. Tym bardziej rygorystycznie należy badać elementy o naturze symbolu, występujące w kontekście symbolicznym. WOŚP więc charakteryzuje się cechami, które posiada jako element systemu symbolicznego czecieerpe.

Każdy element naszej rzeczywistości, poza elementami przyrody przekształconej zresztą i zredukowanej do minimum, ma przecież charakter symbolu a nie czystej materii jak ziarnka piasku na Saharze. Budynek, w którym mieszam też jest symbolem, projektem opracowanym przez architekta a następnie zmaterializowanym przez budowlańców, a nie obiektem naturalnym. Żyjemy w cywilizacji, czyli w agregacie nagromadzonych przez wieki obiektów symbolicznych, takich choćby jak materialna siekiera albo werbalny komunikat, które trzeba umiejętnie interpretować.

Tak więc WOŚP jest produktem systemu, służącym do jego wspomagania a nie jakąś ideą charytatywną, którą mogła być w zaraniu, chociaż niekoniecznie. A jaki charakter system ma, to chyba nie muszę tłumaczyć. Kolejna z potiomkinowskich wiosek, dla sprawiania lepszego wrażenia nie powinna więc zaskakiwać. No, ale naiwnych nie brakuje.