Uzurpatorzy

Media wkroczyły kilkadziesiąt lat temu na ścieżkę ewolucji politycznej, gdy Marshall McLuhan ogłosił słynną tezę, że “The medium is the message”, wskazującą, że nośnik przekazu wcale nie jest neutralny znaczeniowo i może ten przekaz zdominować. Media, utożsamiając się z przekazem, przekroczyły granice swoich kompetencji i zawłaszczyły przekaz informacji.

Media utożsamiły się z przekazem i same zaczęły przekaz formułować, nie oglądając się na kontekst społeczno-polityczny. Gdy do tego doszły przekształcenia własnościowe i koncentracja oraz szybkie zmiany technologiczne, media zrobiły kolejny krok na tej samej ścieżce i uzanły się za czynnik kontrolny nad polityką, a stąd było już blisko do uznania się za czwartą władzę.

Gdy media uznały się, bez jakiegokolwiek mandatu demokratycznego, ale mając wsparcie establishmentu, którego częścią się stały, za tą czwartą władzę, nic ich nie mogło powstrzymać, by, utrzymując propagandowo dla zachowania pozorów, status czwartej władzy, sięgnąć po władzę absolutną, kreującą politykę na rzecz establishmentu, sprzeczną z zasadami demokracji.

Gdy więc słyszę wypowiadających się w mediach dziennikarzy rozmaitych opcji, utyskujących na to, że PIS chciał regulować dostęp dziennikarzy do informacji w Sejmie, to widzę tu albo ignorancję albo wąski interes korporacyjny i uzurpację.

Ignorancja zaś dotyczny dwóch kwestii:

1. ścieżki, jaką przeszła ewolucja mediów

2. wynikającej z rozwoju technologii niekompatybilności między natychmiastowym trybem medialnego reportingu, a wieloletnim trybem przebiegu procesów polityczno-społecznych. Widać gołym okiem, że ta niekompatybilność procesy te zakłóca.

Najwyższy czas żeby zagrożenia wynikające z tej niekompatybilności uwzględnić w konstytucji, dostosowując rolę mediów do roli przekaźnika przysługującej im w systemie demokratycznym.