Nie ma czasu by uczyć ich rozumu

Nie ma czasu by uczyć korwinistów rozumu. Zresztą korwiniści to pół biedy, to są ludzie dość aktywni, którzy może sami się douczą. Natomiast są problemy z KODystami, którzy na naukę nie mają nawet ochoty. Najbardziej nawet realistycznie patrzący politycy i publicyśći widzą tylko niewielki fragment zagrożeń i nie sięgają poza horyzont paru miesięcy.

Żeby móc ocenić sytuację w Polsce i wokół Polski, to trzeba najpierw być zdolnym do oceny systemu cywilizacyjnego i jego trendów, a tego nie da się zrobić z perspektywy jednego i to niedouczonego pokolenia, i to w sytuacji nadmiaru bodźców informacyjnych. Każde pokolenie musi korzystać z dorobku pokoleń, a problem z niektórymi środowiskami jest ten, że od analizy tego dorobku po prostu uciekają w kranię urojeń. 20 – 40 lat danego pokolenia to za mało by się po tym świecie rozejrzeć, doświadczyć go, podjąć refleksję i ocenić. Hegel ładnie to kiedyś ujął, iż “sowa Minerwy wylatuje o zmierzchu”.

W przypadku Polski mamy do czynienia z całą kaskadą procesów, z którymi trzeba się uporać, więc nie ma na to czasu by uczyć korwinistów, czy jeszcze gorzej, KODystów, rozumu. Polska doświadcza rozmaitych procesów rozgrywających się na różnych poziomach i o rozmaitym zasięgu, co sprawia, że zmiany reformujace państwo muszą być wszechsrtronne, szybkie i głębokie. Nie można sobie pozwolić na zwłokę.

1. Mamy do czynienia z procesem oddziaływania układu postkomunistycznego, który przekształcił państwo w system sfunkcjonalizowanych patologii.

2. Odbywa się walka polityczna w ramach procesu demokratyzacji i usuwania schorzeń układu postkomunistycznego.

3. Mamy do czynienia z całą gamą procesów dokonujących się w ramach UE.

4. Mamy do czynienia z procesami degeneracji, zmierzchu cywilizacji Zachodu.

Generalnie, należałoby wrócić do tradycyjnej narracji i przypomnieć sobie ostrzeżenia przed galopującymi jeźdźcami apokalipsy, apokalipsy cywilizacyjnej. Człowiek ma taką naturę, ukształtowaną przez miliony lat ewolucji, że najpierw bierze pod uwagę zagrożenia, a dopiero potem może liczyć na szczęśliwy obrót akcji i nieoczekiwane okazje. Więc lepiej tej naturze zawierzyć.

Nic bardziej mnie nie irytuje niż głosy niektórych idiotów czepiających się informacji z jednego niewielkiego skrawka otaczającej nas rzeczywistości i składających się na nią procesów, takich jak przysłowiowa już red. Renata Kim czy jej naczelny, Tomasz Lis. Zadufanie, głupota i ignorancja takich jednostek jak i całych środowisk, jak to Czerskie, nie pozwala im odkryć, że grają role w kolejnym spektaklu, do którego scenariusz napisano już w w. XVIII. To nie jest premiera.