ZNOWU ŻEBRAŁEM U TWEGO OŁTARZA...

znowu żebrałem u Twego ołtarza

o polską mądrość i o kromkę chleba

zadeptywany pielgrzymkowym gwarem

szukałem drogi… do Ciebie…do nieba

sierpień się szorstko na  ścierniskach stroszy

i wiatr już chłodem o jesieni wróży

a ja do Ciebie Matko ! znów z nadzieją

dźwigając w sercu czuły sens podróży

Polska zmęczona  szara i strapiona

szuka nadziei w modlitwie i śpiewie

nad Jasną Górą niebem szare chmury

wiatr rozczesuje na wysokim drzewie

ja z garścią wierszy u Twego ołtarza

plączę „Zdrowaśki” prośby i wyznania

znów jakaś służba straże oraz prawo

i ludzka zawiść groźbą mnie przegania

Ojczyznę wolną chciałbym pod stopami

tylu o Niej marzyło…tylu Ją wołało

szukamy znaków oraz drogowskazów

by to marzenie więcej nie bolało…

znowu żebrałem u Twego ołtarza

o polską mądrość i o kromkę chleba

zadeptywany pielgrzymkowym gwarem

szukałem drogi do Ciebie…do nieba…