W NARODOWYM TEATRZE POSPOLITEJ RZECZY

                               Klaskaniem mając obrzękłe prawice”

                                                             C.K.Norwid

w Narodowym Teatrze Pospolitej Rzeczy

to zdrajcy z pasją grają swoje role

ubrani w ordery szlify i kontusze

toczą historię Polski przy okrągłym stole

klaskaniem mają obrzękłe prawice

ci co czerwone sukno rozszarpali

znudzony pieśnią lud nie pragnie czynu

śmiertelna cisza w teatralnej sali

w szmerliwym gwarze przejdzie po ulicy

czasami pochód z wielkimi hasłami

demokratyczna zabawa w odwagę

pozorną wolność między kajdanami

w Narodowym Teatrze Pospolitej Rzeczy

za kulisami aktorskie wyzwanie

w suflerskiej budzie szeleści podpowiedź

nad każdą rolą czujne służb czuwanie

toczy się dramat trudnej polskiej sztuki

plączą się wątki jak ciasne warkocze

czasami tylko w ciszy tu i ówdzie

kornik sumienia cicho zachrobocze

i coraz duszniej w gęstniejącym  mroku

nie widać końca teatralnej gali

i tylko serce obudzone trwogą

pięścią rozpaczy w drzwi teatru wali..!