TRYPTYK CHOPINOWSKI

„Wiesz, ile chciałem czuć, i po części doszedłem

do uczucia naszej narodowej muzyki”

                                             F. Chopin – Listy

I

wierzby Mu stały w chwili pożegnania

szeregiem długim zgarbione troskami

listopad palił chybotliwe świece

i wstążki czarne plótł między grobami

mizerny mały budził noc swym żalem

w drodze co wiodła po armaty w różach

i po przeczucia co miały Mu Polskę

wrócić jak tęczę po powstańczych burzach

w tym wątłym ciele przez samotne noce

gdy los Go twardy do siebie przyzywał

jesień w bemolach i krzyżach płakała

bo okruch Polski najpiękniejszy skrywał...

II

„Fortepianowi gadam to, co bym tobie był nieraz powiedział…

Ledwie, że jeszcze pamiętam, jak w kraju śpiewają.”

                                                                 F. Chopin - Listy

i dłonią szczupłą jak skrzydło jaskółki

dźwigał Ojczyzny imię uświęcone

gdy z fortepianem gadał w długie noce

włócząc przez klawisze swe serce zmęczone

i z niepokojem jak w kraju śpiewają

w pośpiechu ciągłym palony niemocą

w Nokturnach pukał w białe krzyże okien

gdy przelatywał ponad  krajem nocą

leciał i czarnym skrzydłem fortepianu

bił całą mocą w struny polskiej ciszy

a nuty niczym pióra skrwawione spadały

na chłodne czoła pobladłych klawiszy...

III

              O pieśni gminna, ty arko przymierza

                 Między dawnymi a młodszymi laty,

        W tobie lud składa broń swego rycerza.

                                                  A. Mickiewicz

wierzę  że znowu w wierzbach Chopin ich obudzi

i wywiedzie z łopuchów Janka Muzykanta

i będzie Mu tłumaczył Ojczyznę na dźwięki

z pogodną - chociaż bladą - twarzą emigranta

i nad Wisłą usiądzie pośród prostych ludzi

i zagrają w Mazurkach - i basy - i smyki !

i powrócą pod dachy jaskółki miłości

by nas wesprzeć w rozpaczy modlitwą muzyki

oraz  że nas Polonez powiedzie dostojny

krokami czułych tonów poprzez polskie trudy

a kiedy trzeba będzie twardo stać na swoim

głosem Rewolucyjnej - grzmieć będzie - Etiudy!!!