zdejmij Polsko jarmułkę! pochyl się nad urną

zagłosuj na ludzi co w sercu Boga mają

bo dziś rządzący są tylko masą durną

którzy z sowietem i niemcem się układają 

Wieczorem 9 października 2011 roku wybrałem się do mojego ulubionego klubu, gdzie w gronie moich przyjaciół miałem obserwować na dużym ekranie wstępne wyniki wyborów do parlamentu, jako że właśnie w tym dniu się odbywały. Do "naszego" stolika dosiadł się znajomy wraz z żoną. Nazywaliśmy go "Mały Jaruś", z uwagi na jego... infantylizm, mimo iż miał on wówczas 41 lat. Kiedy ogłoszono, że Platforma Obywatelska zwyciężyła, "Mały Jaruś" z głośnym hurrrra-optymizmem cieszył się jak dziecko, które otrzymało wymarzoną zabawkę.
– I z czego się tak cieszysz? - zapytałem.
– Cieszę się, że pisiory zostali zagonieni do narożnika, – odrzekł.
– A co takiego złego zrobił tobie PiS, że ich porażka ciebie tak cieszy?
– No... nie lubię ich i tyle! - odrzekł, po czym dodał:
– Ale mam pracę, a jak wygrałby PiS, to mógłbym ją stracić.
Po tym bardzo głupim argumencie zrobiłem jemu wykład, jak wyglądało bezrobocie za niespełna 2-letnich rządów PiS-u (2005-2007), a jak wygląda za rządów PO-PSL (2007-2011). Na koniec dodałem:
– Jeszcze wspomnisz moje słowa, że ta platformerska swołocz potraktuje ciebie jak ścierkę, tzn. wyżmie do kresu twojej wytrzymałości, a potem wyrzuci.
– A co ty za bajki mi tu opowiadasz! - powiedział podniesionym tonem.

Od tamtej rozmowy z "Małym Jarusiem" minęły ponad 3 lata. Właśnie wczoraj spotkałem się z nim w osiedlowym sklepie. Nie wyglądał dobrze. Był smutny, oczy miał podkrążone, schudł.
– I co tam u ciebie dobrego? – zapytałem z uśmiechem.
– A nic dobrego. Nadchodzą Święta, portfel pusty, podupadłem trochę na zdrowiu, żona też. – Wiesz, same kłopoty. Latem tego roku obydwoje straciliśmy pracę, a teraz akurat na Święta skończył się nam zasiłek, – wyżalił się niemal jednym tchem. Już nie było widać u niego tego hurrrra-optymizmu sprzed trzech lat.

Nie chciałem go "dobijać psychicznie", więc nie przypomniałem jemu naszej rozmowy z października 2011 roku. Ale "Mały Jaruś" mnie zaskoczył, bowiem przyznał:
– Wiesz, wtedy w klubie miałeś rację. Potraktowali mnie w firmie jak... murzyna, który zrobił swoje, a potem zarobiłem kopa i poleciałem na zieloną trawkę. Na moje miejsce zatrudnili młodego za najniższą pensję krajową. Kiedy żona powróciła do pracy po 3-tygodniowym zwolnieniu lekarskim, natychmiast dostała wypowiedzenie i też tak jak ja jest do dzisiaj bez pracy.
– Co też ci platformersi wyprawiają, – powiedział ze złością, po czym dodał:
– Żebym wiedział, co to za PO-wska swołocz rządzi, to nigdy bym na nich nie zagłosował.

I co z tego, że miałem satysfakcję z powodu mojej racji? Ale nie mam się z czego cieszyć. Kończąc, stawiam pytanie: – czy każdy obywatel musi doświadczyć na własnej skórze (nie)rządów platformersów i peselów, by zrozumieć że ich polityka jest antypolska? Że realizują politykę całkowitego uniecestwienia Rzeczpospolitej?

Serdecznie pozdrawiam Cię Lwowie47,