Kto lepszy czyściciele kamienic z W-wy czy mafia sędziowska z Krakowa?

W zasadzie sprawa dotyczy tych samych spraw, zwrotu kamienic często pożydowskich odzyskiwanych w W-wie często na podstawionego kuratora w procederze warszawskim główną rolę odgrywali urzędnicy z warszawskiego Ratusza a kolokwialnie sądy „klepały” sprawę, nie wnikając w meritum sprawy.

Natomiast w Krakowie utworzyła się mafia sędziowska , która często zwracała pożydowskie  kamienice mimo tego, że rząd Polski spłacił dawnych właścicieli w porozumieniach międzyrządowych. Na razie działacze społeczni doliczyli się 25 kamienic, które raz zostały spłacone, a po 1990 r. pojawili się jacyś niby spadkobiercy, którym sądy  prawem kaduka zwracały kamienice położone w atrakcyjnych miastach.

O ile w Warszawie, spirytus movens działań był Ratusz w niektórych sprawach wspieranym  przez  sądy, to w Krakowie spirytus movens oddawanych kamienic  były sądy. Krakowski ratusz na skutek orzeczeń sądów nie miał innego wyjścia jak zwrot z reguły przynajmniej w 25 sprawach „ lewym” spadkobiercom.

Sądy traktowały sprawy zwrotu kamienic wartości  od kilku do kilkudziesięciu mln. zł , jak kradzież worka ziemniaków. Sprawy były traktowane przez sady po „ łebkach” i skutek mamy taki, że w ręce cwaniaków trafiły rzeczy materialne o olbrzymiej wartości.

Często kamienice były sprzedawane wraz z lokatorami, których życie zamieniło się w piekło za sprawą nowych właścicieli.

W jakimś sensie trwają zawody, w wyłudzaniu kamienic, pomiędzy sędziowską mafią z Krakowa, a czyścicielami z Warszawy, przy całkowitej bierności samorządu.

Dopiero Komisja ds.  dzikiej Reprywatyzacji min. Jakiego  otworzyła puszkę Pandory, z której zaczęły wychodzić na światło dzienne sprawy nie mieszczące się w głowie.

Okazuje się , że przy bierności państwa PO-PSL  cwaniaki nabijały sobie kabzy przy totalnej bierności państwa.

W kolejce do wyjaśnienia czekają sprawy z Łodzi, Poznania, itd. W świetle tych spraw potwierdza się stwierdzenie min Sienkiewicza , że Państwo jest teoretyczne.