Cóż poradzę, żem przykry...

Ja to już taki jestem, że zawsze szukam dziury w całym. Nie żebym się czepiał, bo się czepiam. Nie, żebym się naśmiewał i ironizował, choć zawsze wychodzi i jedno i drugie. Taki już jestem i wierzcie mi, że nad tym boleję. Chciałbym być inny, bardziej optymistyczny, bardziej zabawny. Bardziej czytelny, no i bardziej lubiany. Niestety, rzadko mi to wychodzi, ale czasami wychodzi, jak twierdzi żona .

No to dziś będę tym lepszym, tym którym chciałbym być.

Z piasku bicza nie ukręcisz lub też na pochyłe drzewo… wróć. Nie tak miało być.
Widziały gały, co chciały widzieć, a nie jak się powszechnie uważa, co brały.
Mamy zespół. Mamy naprawdę wyrównany zespół. Dziś nikt nie zszedł poniżej ustalonego od lat poziomu.

Tak się złożyło, że dziś oglądałem debiut ziomala Smudy w towarzystwie Ojca, przypadkiem, tak się złożyło. Mój Ojciec piłkę ogląda od święta, bo bardziej woli westerny. Jest w tym niekwestionowanym ekspertem. No i mówi mi Ojciec, że jakoś tak szybciej i żwawiej poruszają się po boisku. Nie zaprzeczam. Wszak ogląd z zewnątrz jest bezcenny.

No ale widzę, że coś tam jednak Ojcu, tak do końca nie gra… Tato, mówię, to nie 0:7, tylko 0:1. Takie sobie fikuśne czcionki wybrali, a tak poza tym, to spoko. Grają szybciej…

Mamy zespół, mamy. I ci zmiennicy nie odbiegają od reszty…
Tato, Polska to wielki plac budowy ! Zresztą sami Rumuni w Warszawie chcieli grać. No a wiesz, tam rozkopane… wszystko.
Dlaczego woda na boisku ? No bo deszcz padał…

Dlaczego taki niewyraźny obraz w tym telewizorze ? Nie, nie psuje się ! Wiesz, że w tej TVP to pieniędzy nie mają. No a zresztą , to chyba coś tych masztów jest w przebudowie.

No doliczył, doliczył. Były przerwy w grze…

Koniec, uff…