Broń Boże...

Broń Boże...

W skrojonych dobrze

jedwabnych rękawiczkach

tylko możliwie najdalej

od polskiego piekiełka

Broń Boże sobie splamić

śnieżnobiałe sumienie

jakimś dobrym słowem

o Matce swojej

o Polsce

Wyrzut

Z biciem serca matki

posłyszałeś w łonie

dźwięki ojczystej mowy

i w swe nozdrza wciągnąłeś

tchnienie polskiej duszy!

Za ile więc czerwieńców

sprzedałeś swą miłość do matki

do języka i ojczystej duszy?

Zresztą czy ten wyrzut

światowy poeto cię ruszy?!

Pierwszy wiersz dedykuję świętoszkom,

drugi zaś "światowym twórcom".