Migalski, Kamiński i prawda etapu

Marek Migalski: [Mariusz Kamiński] Jest jednym z najdzielniejszych ludzi w Polsce (...) Prawdopodobnie złapał przestępców na gorącym uczynku, a my się nad nim znęcamy i zastanawiamy się, czy przypadkiem on nie przekroczył szybkości na drodze. Jeśli gdzieś popełnił błąd - czego nie potrafię teraz rozstrzygnąć - to w moimi przekonaniu jest to ten błąd, który w sensie nie prawnym, ale publicznym należałoby mu wybaczyć. (październik 2009, po dymisji Kamińskiego)
Marek Migalski: Czy popierać partyjnego funkcjonariusza, który jedynie na parę lat udawał urzędnika państwowego, który nie zawahał się używać swojego stanowiska do wykonywania czynności wyraźnie sprzyjających jednej partii (...)  Oboje tych polityków [Kamiński i Pitera] kosztowało nas miliony złotych, że jeździli lub wciąż jeżdżą państwowymi limuzynami,  że posiadali sekretarki, asystentów i wszelkie przywileje władzy, a efekty ich aktywności są tak mizerne, to przychodzi mi do głowy smutna konstatacja - że nie mamy szczęścia do osób, których zadaniem jest walka z korupcją. Dlaczego tak się dzieje, że do boju z tą plagą delegowani są tego typu ludzie? Czy to tylko skutek ich nieudolności, czy też może oporu materii? A może jeszcze coś innego sprawia, że ludzie-symbole walki z korupcją z PO i PiS okazali się takimi porażkami? (...) Wybór między nieudacznikiem i leniuszkiem z jednej strony [Pitera], a fanatykiem i  "cietrzewiem" [Kamiński] z drugiej - oto egzemplifikacja dylematu czy głosować na PO czy na PiS . (marzec 2011)
Marek Migalski lubi narzekać, że się jego wpisów nie traktuje tak poważnie jak na to zasługują, a większość komentarzy pod jego notkami to - jak to było? - "plucie i wycie". Nie śledzę ale wierzę - czytelnicy bywają okrutni. Być może dlatego, że wpisy Migalskiego pamiętają lepiej niż on sam i po prostu nie bardzo wiedzą z czym mają merytorycznie polemizować - z tym co mówił wczoraj, z tym co mówi dzisiaj, czy z tym co powie jak mu się znowu odmieni. Każdy z nas zmienia zdanie, ale jeśli zmiana jest zbyt radykalna, i odbywa się w krótkim czasie, siłą rzeczy budzi nieufność. Wczoraj Kamiński był chodzącym ideałem, jednym z najodważniejszych ludzi w Polsce, a dzisiaj jest już tylko "porażką", "cietrzewiem", "partyjnym funkcjonariuszem tylko udającym urzędnika państwowego". Przedwczoraj (dokładnie - trzy miesiące temu) Ziobro był już faktycznym liderem PiSu, a Kaczyński bezwolną marionetką w jego rękach, wczoraj dowiedzieliśmy się, że Ziobro jest już na wylocie, a wyrok na niego wydał i lada dzień wykona oważ marionetka.
I bądź tu człowieku mądry.
Marek Migalski "Między Piterą a Kamińskim"