Wstrząsy wtórne

Można też byłoby powiedzieć „powracająca fala”, ale „wstrząsy wtórne” są w sam raz. Katastrofa pod Smoleńskiem była jak trzęsienie ziemi dla polskiej polityki, a skutkiem nie jest tylko opróżnienie dla palantów z PO najważniejszych stanowisk w państwie, jeszcze przed wyborami prezydenckimi.

Ktoś się naśmiewał ze sformułowania „dekapitacja”, ale to były śmiechy na poziomie bydlaka, który śmieje się tez z ofiar tego strasznego wypadku. No wiecie: „zimny Lech”, a potem inne zabawne zabawy słowne… Tymczasem, choć na pokładzie samolotu nie było Jarosława Kaczyńskiego (niektórzy nie kryli rozczarowania) i tak opozycja (nie tylko PIS) poniosła niewyobrażalną szkodę. Szkodę też poniosła Polska, bo nagle zabrakło najwyższych urzędników państwowych, kierujących kluczowymi urzędami i szefów rodzajów wojsk. PO skorzystało z okazji natychmiast, bez skrupułów, bez oglądania się na konwenanse i dobry gust. Co gorsza, prewencyjnie, zaczęło od razu oczerniać rodziny ofiar i szczuć na nie. To się nazywa „razwiedka bojem” w sowieckiej doktrynie wojennej, albo „atak wyprzedzający” (znany tez Hitlerowi). Była to też dezinformacja i dezintegracja, w której przodowały sowieckie służby i ich demoludowe dyspozytury.Nawet, gdy Jarosław starał się obchodzić żałobę po bracie bliźniaku w ciszy i na osobności, spekulowano głośno, czy przypadkiem nie udaje i nie kłamie… Szkoda słów. Szkoda słów szczególnie dla Palikota, który robił nadal swoje „happeningi”, jak zwykle na poziomie penisa z porno-shopu, tym razem jednak było to już kicanie po świeżych grobach, czyli coś, za co przyzwoici i szanujący się co najmniej ludzie plują (jeśli nie walą) w mordę (bo takie indywiduum, jak lider PO, nie ma, oczywiście, „zdolności honorowych”). Na trupach doławiały się, tradycyjnie sępy z „lewicy”. To już nie kwestia honoru. Te „demonstracje” przeciw pochówkowi na Wawelu, czy „protesty” przeciw krzyżowi to nie tylko zezwierzęcenia, ale bezprawi. Takie sprawy powinna rozwiązywać policja przy pomocy pałek i gazu. Niestety, jest on zarezerwowany dla tych, którzy przeszkadzają w interesikach liderów PO (vide Warszawa).

Rekaituluję wydarzenia, ale chodzi mi o coś innego. Była katastrofa. Może ktoś nie zauważa, że dotknęła Polskę. Dziwi mnie to, bo wkraczamy w okres podwyżek, podwyżek i jeszcze raz podwyżek wszystkiego, mimo, że ponoś dzięki PO jesteśmy „zieloną wyspą” i kryzys nas nie dotknął, dzięki…. bezczynności Donka i jego bandy. Otóż zaczyna się jednak mówić, że kryzys jednak jest, co oczywiście wszystko tłumaczy. Powodzie tez tłumaczą podwyżki, ba tłumaczą nawet upadek finansów (o braku autostrad, po których mieli jeździć szczęśliwi lekarze, nauczyciele i policjanci z europejskimi pensjami nie wspomnę). Okazuje się, że jednak jesteśmy w kryzysie, a „liberalny” rząd oszczędza na wszystkim, tylko nie na sobie i swoim zapleczu partyjnym. „Rząd się wyżywi”. Nikt na przykład nie rozlicza ministrów z podwyżek pensji dla siebie i własnych przydupasów. Nadal utrzymywany jest urzad Pitery RP, którego szefowa przez trzy lata odkryła jedna aferę na kilka złotych ) sławna rybka na kartę), nie zauważyła natomiast innych afer, jak hazardowa, stoczniowa… Co chwila zresztą media, nieżyczliwe przecież PIS, wyskakują z obserwacjami na temat przekrętów i nepotyzmu. I co? Pitera się przygląda. Przygląda się, aż wszyscy zapomną. Od tego jest. Od uciszania afer, nie od ich szukania i ścigania.

Trzeba mieć, doprawdy, nierówno pod sufitem, żeby w tej sytuacji cieszyć się z kłopotów PIS – jedynej realnej opozycji. Trzeba być tez pozbawionym resztek instynktu samozachowawczego.

Pisałem, że nastąpiły „wstrząsy wtórne”. No przecież musiało do nich dojść. Zginął prezydent, więc wszyscy jego najbliżsi współpracownicy znaleźli się nagle na lodzie. W PiS zabrakło wielu znaczących „nazwisk”, ale przede wszystkim znaczących osobowości i, co tu się czarować, wpływowych osób. Następują nieuniknione przetasowania i tąpnięcia. Wolałbym, żeby te przetasowania i tąpnięcia odbywały się w ciszy gabinetów, ale też wcale się im dziwię. Takie jest życie. Polityka, to także walka o wpływy. O wpływy we własnej partii, zanim uzyska się wpływ na sprawy państwowe. Ktoś, kto ma poczucie misji, będzie o to walczył nie mniej zażarcie, a może nawet bardziej bezkompromisowo, niż zwykły karierowicz (vide PO). Nie będę się wdawał w personalia. Zwracam uwagę na mechanizm.

Jasne, że najwięcej do powiedzenia o „etyce”, „klasie” i „stylu” mają zawsze cyniczne świnie. Ich „poglądy”, a, co gorsze „ideały” irytują i brzydzą. Sami dokonali autokastracji, więc cieszą się (po diabelsku), mogąc wytykać innym niedociągnięcia w tym, czego sami nie maja. Także dobrego wychowania i klasy (vide Palikot). Co gorsza, to właśnie „autorytety” kształtują poziom „debaty publicznej”. Wcale mnie nie dziwi, że po występach Wajdy, Kutza, czy „profesora” Bartoszewskiego” jakiś du-pek rozebrał się, kilka dni po pogrzebie, w krypcie wawelskiej” i walił parasolem w sarkofag prezydencki, gaworząc : „:I ci ty na to, Lechu?!”.

Zasadniczo sprzyjam PIS, a przede wszystkim Jarosławowi Kaczyńskiemu. Nie żebym podzielał w pełni jego poglądy, czy nawet wizję Polski, choć jak najbardziej zgadzam się co do diagnozy: żyjemy w kraju postkolonialnym, w postkomunie, a rządzi nami postsowiecka agentura, która stała się oligarchią. Popieram wszystko co patriotyczne i antykomunistyczne, choć do chadecji mi daleko, jako konserwatywnemu liberałowi. Widzę, że Kaczka konsekwentnie walczy o swoją partię konserwatywno ludową. Dla mnie jest ona zbyt socjalistyczna, ale… trudno. Ktoś musi „zagospodarować” „sieroty po komunizmie” i lepiej, żeby zrobił to Kaczyński, niż komuna, czy Palikot. Co więcej – lepiej dla tych sierot.

Nie ma już najmniejszej wątpliwości, że Kaczka będzie już zawsze „człowiekiem, którego uwielbiacie nienawidzić”. Okazuje się, że w tym wypadku nienawiść, podłość, brutalność… brak kindersztuby uzyskuje automatyczne rozgrzeszenia. Na Kaczki i PiS można powiedzieć wszystko. Ba, możliwe, uprawnione i nawet pochwalane są czystki w starym, komunistyczno - nazistowskim stylu (ostatnio w szkole dziennikarskiej w Warszawie), podczas gdy PiS oskarża się (także w prasie rosyjskiej i niemieckiej!!!) zarówno o bolszewizm, jak o faszyzm. Równocześnie choćby zgięcie palca komunistycznym aparatczykom, SB-kom, agentom i donosicielom uznawane jest za niewybaczalny grzech. Coś tu stoi na głowie i jeśli ktoś tego nie widzi – jego sprawa.

Mnie martwi każdy objaw słabości opozycji, a już szczególnie wobec układu PO-PSL (z SLD w tle). Martwi mnie także, choć sam to prorokowałem, że wcześniej czy później dojdzie do konfrontacji na ulicach i w zakładach pracy.

Szanuję związki zawodowe, ale uważam, że nie powinny mieć zbytniego wpływu na politykę. To nie ich rola. Więcej - związkowcy stając się politykami przestają być związkowcami (a potem sami staja się obiektem oskarżeń, zazdrości, nienawiści i…. przyczyną strajków). Tymczasem wszystko wskazuje, że znaleźliśmy się w punkcie wyjścia. Przypominam te krzyże stawiane wbrew władzy, demonstracje w ich obronie, strajki… Stałem wtedy po przeciwnej stronie niż ZOMO… Światopoglądowo i fizyczne.

Z jednej strony, w braku innej opozycji i innych metod, dobre i to (konserwatywnych liberałów jak nie było, tak nie ma). Z drugiej, szkoda, cholera, życia, żeby znów patrzeć, jak historia zatacza koło.

Obrazek: Maria Chiara Toni - Earthquake in the labirint 1997