Polska opera mydlana czyli tele-burdelu ciąg dalszy

Stawiam oryginalne czarne perły przeciw nadgniłym czerwonym porzeczkom na to, że posiadanie habilitacji z filozofii, profesury z socjologii i szóstego dana z medioznawstwa razem wziętych nie gwarantuje zrozumienia skali burdelu panującego w tzw. polskiej telewizji publicznej. Sięgając wstecz, jako taki porządek panował w niej ostatnio gdzieś w okolicach przedwojennego sejmowego przemówienia ministra Józefa Becka. Potem wojna, sowiecka ruina i wreszcie 20 lat politycznego bagna bryzgającego na nas z ekranu nieprzerwanie do dziś.

Co więcej, ku powszechnemu zgorszeniu w bieżącym roku owa zgnilizna przybrała na odorze, za co możemy podziękować jadowitemu Sturmbahnführerowi Farfałowi oraz platformerskim sługusom mediów komercyjnych, zawsze gotowym do rabunkowej tzw. prywatyzacji. Paraliż innowacji, upadek misji i wymiociny budząca powtarzalność starej szmiry (spośród rozlicznego chłamu wymieńmy co „znakomitsze”: kwartet pancernych i ich burek - puszczane po raz 137., nieprzemijalni jak Lenin towarzysze Borewicze i kaprale Klossy, wiecznie żywe klany, plebanie, tańce i kopulacje wyżelowanych pseudocelebrytek oraz telezakupy...) pogłębiają się w sposób niekontrolowany synchronicznie ze spadającymi wpływami z abonamentu. Zapaść finansowa nastała dzięki tuskowej werbalnej abolicji tej opłaty, po której swoją drogą nastąpiło takoż werbalne przykręcenie śruby w postaci gróźb egzekucji zaniechanych wpłat. Jednocześnie bezkarnie czuć mogą się dziesiątki tysięcy cwaniaków, którzy przez całe dekady deklarują nieposiadanie odbiornika RTV (w takim razie cywilizacyjnie jesteśmy daleko za Laosem) i złotówki ze swych portfeli uronić nie raczyli.

Najnowsza odsłona tegoż TV-burdelu - oprócz niedawnego tuskowego przewału z ustawą medialną (chłopaki z PO zrobili bez mydła nawet swojego koalicjanta, no ale z drugiej strony jaka przystawka, takie zagrywki) - to dzisiejsza farfałowska próba pacyfikacji rady nadzorczej. Ten totalitarny nibyprawicowiec stosujący metody równie totalitarnego acz realnego lewicowca Roberta Kwiatkowskiego (pamiętamy, ksywka: Brunatny) dziś dostał solidnego pstryczka. Został on zawieszony dzięki bohaterskiej postawie 5 jej członków (wymieńmy te godne nazwiska: Krzysztof Czabański, Janina Goss, Bogusław Szwedo, Piotr Wawrzeński i Radosław Potrzeszcz). Ów kwintet wcześniej nie uznał zdradzieckiej decyzji ministra skarbu, który wcześniej zamknął Zgromadzenie Akcjonariuszy TVP, unicestwiając zasadność istnienia samej rady.

Farfał odszczekuje się prokuratorami, sądami i innymi środkami represji przewidzianymi przez rzekomo demokratyczne państwo do czołobitnego wymiatania elementów niewygodnych. Czym się ten megaburdel skończy, nie wie nikt, dlatego nawet angielscy bukmacherzy nie przewiduja zakładów na końcowy rezultat wojny na Woronicza. Jedno jest pewne: pośród zmierzchu radiowych i telewizyjnych ośrodków regionalnych i burzliwego lata z dramatami podtopionych ludzi olanych na dokładkę również przez władzę, letnie dni upłyną nam na (nie)oglądaniu wielokrotnie już przetrawionych i dawno zwymiotowanych kotletów w postaci radosnej TFU-rczości z socrealu, tudzież nowszej generacji dokonań pod postacią niekończących się idio-serialików do pary z lumpen-teleturniejami.

Pozostają dwie oddolne drogi społecznego postępowania: 1) złożyć większe zamówienie na produkcję taczek i gnojowicy, na których można by raz na zawsze wywieźć to antypolskie tałatajstwo jak najdalej od mediów publicznych, lub 2) wykupić sobie komfortowe wczasy nad Morzem Śródziemnym z ubezpieczeniem od radzieckich alko-turystów, co będzie dalece lepszą i tańszą alternatywą względem deszczowego polskiego wybrzeża, serwującego m. in.: 13 stopni Celsjusza w Bałtyku, chybione usługi gastronomiczne za chore ceny, tuziny dresiarzy wymieszanych z kieszonkowcami i inne koszmarki polskiego piekiełka.

Arpad77