Wielka polityka i zwykły człowiek

Pisząc "zwykły", popełniam nadużycie, bo każdy człowiek jest niezwykły,niepowtarzalny,i stanowi pojedynczy kosmos.
Jednak "z lotu ptaka", w swej człowieczej masie, jesteśmy podobni. Tę wstrząsającą refleksję wywołało moje namiętne podglądanie ludzi, i nie o podglądactwo tu chodzi, lecz zwyczajne gapienie się. Pewnie towarzyszy temu gapowaty wyraz twarzy, ale w nosie w tym czasie nie dłubię. Słowo honoru! :)))
Wracam do tematu. Wielcy tego świata ponad naszymi głowami podejmują decyzje, prowadzą tajne rozmowy, dziwne i niezrozumiałe sojusze zawierają, wywołują/kończą wojny...
Generalnie : są z innego świata, niedostępnego szaremu,przeciętnemu człowiekowi.
Który to człowiek : rodzi się, żyje lepiej lub gorzej, kocha, choruje, pracuje, grzeszy, śpi, je, wędruje do pracy, szkoły, na bazar, do kina, restauracji, itd...itp...
Czasem kogoś przytuli, czasem da po ryju - samo życie :))
Od jakiegoś czasu zaglądam przez kamery internetowe do różnych miejsc na naszym globie. Czasem mam włączonych kilka kamer jednocześnie. O ile początkowo gapiłam się na "inność", egzotykę miejsc i byłam tym zafascynowana, o tyle z biegiem czasu coraz bardziej "zaprzyjazniam się"
z oglądanymi ludzmi. Wybieram te kamery, które pozwalają patrzeć na nich z bliska.
Często ci ludzie machają do kamery ręką, a ja odpowiadam tym samym. Bo chociaż wiem że machają do kamery a nie do mnie, jakoś tak głupio nie "odmachnąć".
Mam "swoje" ulice w Nowym Jorku, Sankt Petersburgu, i wielu innych miejscach świata, do których zaglądam codziennie.
I coraz blizsi są mi ci wszyscy ludzie. Młodzi, starzy, maluchy, kolorowi i biali...
Grupka młodych muzykująca na ulicy, pan z miotłą i szuflą sprzątający chodniki ,wesołe towarzystwo w restauracyjce wśród palm, jakiś zawiany facet próbujący utrzymać równowagę, jakaś całuśna para na przystanku, samo życie !
Wszyscy oni, ludzie których nigdy nie poznam, pozwalają zapomnieć, że "wróg czyha". Bo jakoś nie wydaje mi się, żeby oni mogli być moim wrogiem. Machają tak przyjaznie...

Moja babcia dawno temu, na słowa Loski w TV :"Dobry wieczór państwu", grzecznie i z uśmiechem odpowiadała "Dobry wieczór pani". Widać w genach zostało.:)))

Moje wirtualne spotkania z ludzmi z różnych, odległych i bliskich miejsc na świecie, ich zaskakująca codzienność,
sprawiają że mimo całego zła na świecie, nie tracę wiary w zwykłego człowieka i jego marzeń o świecie bez wojen, głodu, cierpień i niesprawiedliwości, których to "dobrodziejstw" doświadczamy dzięki innemu światu - światu polityki.
PS.
Najfajniejszą kamerą jest skype. Gdy wczoraj syn mój ukochany, ze statku u wybrzeży Chin, obsztorcował mnie :"znowu ćmisz te cholerne papierochy !", a ja z zainteresowaniem oglądałam wnętrze jego kabiny, doszłam do wniosku, że bez internetu - chyba popadłabym w depresję z powikłaniami :))))).
Wszystkim niepoprawnym miłego weekendu życzę !