Powstanie Listopadowe wg. B. Komorowskiego

July 1, 2011

Historia wg. B. Komorowskiego.

Prezydent Rzeczpospolitej Polskiej , absolwent Instytutu Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego, jedna z najwybitniejszych postaci swojej Alma Mater, który wykonał kwerendę żródłową i stworzył pracę magisterską w błyskawicznym czasie, powrócił do ulubionych paralel historycznych i wytłumaczył przewodniczącemu Rady Europy Hermanowi van Rompuyowi istotę Powstania Listopadowego, posługując się obrazem Wojciecha Kossaka. Z wykładu prezydenta, jak podają media elektroniczne, wynika, iż zryw powstańczy w 1830 r. oznaczał polski sprzeciw wobec planów ingerencji na Zachodzie. Prezydent nie wyjaśnił, lub media przynajmniej nie wyjaśniają, czyjej ingerencji, być może uznając, że van Rompuy doskonale wiedział o zakusach Cara rosyjskiego Mikołaja I. Inne opcje: a) prezydent nie widział, o czym mówi; b) bał się zadrażnić stosunki z Rosją w tak piękny dzień dla naszych urzędników krajowych i brukselskich, aby nie wyjść na kaczystowskiego rusofoba.

Mnie kiedyś uczono, że powstańcy, do których docierały wieści ze zrewoltowanego Paryża i działaniach Belgów przeciwko Holendrom, obawiali nie tyle interwencji rosyjskiej na zachodzie, ale że przemarsz wojsk carskich przez terytorium polskie całkowicie zlikwiduje cień niezależności wobec caratu, jaki pozostał w Królestwie Polskim. Wspominano także o niedobrej sytuacji gospodarczej – złym stanie zbiorów, spadku eksportu sukna i produkcji górniczo- hutniczej. No i w obliczu tych wydarzń- ożywieniu się sprzysiężenia Wysockiego.

Oczywiście rzecz nie w tym, aby przypominać dzieje Powstania Listopadowego i nie rzecz w tym, aby znów pastwić się nad szanownym Prezydentem naszej nieszczęśliwej Ojczyzny. Tak na marginesie niezmiennie zadziwia mnie lekkość, z jaką pan Bronisław żongluje historycznymi przypowieściami , mimo dość negatywnych w tym względzie doświadczeń i złośliwych komentarzy. Z psychologicznego punktu widzenia można się zastanawiać, czy jest neo- Reaganowski „ prezydent teflonowy”, czy też jego miłość własna całkowicie, niczym emocjonalny Firewall, nie każde mu skryć się pod grubą pierzyną wstydu. W każdym razie, pamiętajcie maturzyści – ci, co nie zdali w tym roku, i ci co mogą nie zdać w następnych: że powstańcy walczyli o Europę, a nie Polskę. ( jako materiał pomocniczy, proszę doczytać, co na ten temat ma do powiedzenia pani Środa i pan Wojewódzki)

Moje deja vu

Mnie tak naprawdę slowa Prezydenta zastanowiły, gdyż mam poczucie jakiegoś historycznego deja vu. Czy ja mam tylko wrażenie, że rząd Tuska i jego pobratymców za wszelką cenę pragnie wykazać głeboką solidarność Polski z Europą? Przecież Polska należy i należała do spuścizny Europy Zachodniej. Zdają sobie z tego sprawę i Tusk, Komorowski i van Rompuy. Wić o cóz chodzi? Aaa. A może to chodzi o tym, aby pokazać szanownemu przewodniczącemu RE, jak bardzo rząd Tuska i Prezydent są częścią społeczności urzędniczej w Europie? Może to wcale nie chodzi o Polskę, a jedynie, aby wykazać raz jeszcze służalczość i całkowitą akceptację priorytetów unijnych, tak aby wywołać uśmiech zadowolenia na buziach władz unijnych. Mam znowu paskudne wrażenie, że to kiedyś już było w naszej historii, i to jeszcze niedawno. Ze była już grupa skorumpowanych, bezwzględnych i zdolnych do każdemu draństwa ludzi, którzy za cenę uśmiechu Capo di Tutti Cappi, dokonywali festiwalu propagandy sukcesu, nękali ludzi, zamykali ludzi w więzieniach i mówili o wrogich elementach w socjalistycznej Ojczyźnie. Kto raz nabierze takich manier, potem już tylko zmienia mocodawcę.

Fiesta Europeana pod flagą biało- czerwoną.

Mała refleksja o prezydencji Polski… Z megafonów medialnych pobrzmiewa będzie głos Jerzego Buzka ohistorycznej szansie” która wspomoże „walkę z kryzysem,wspólną politykę bezpieczeństwa i obrony i bezpieczeństwo energetyczne”. W jaki niby sposób, rząd Polski, wręcz ubezwłasnowolniony na dyplomatycznym froncie rosyjskim i całkowicie uległy wobec zachcianek dwóch najpotężniejszych krajów EU, może realizowac słowa pana Buzka?

Święto prezydencji spadło polskim rządzicielom jak manna z nieba. W kraju targanej, wedle tylko oficjalnych danych, ok. 12 proc. bezrobociem, nepotyzmem, korupcją, tragicznym stanem służby zdrowia, obcinaniem zasiłków dla najbiedniejszych, projektami odcięcia od przyszłej emerytury lat studiów, rosnącym poczuciem zagrożenia dla dysydentów wobec partii rządzącej, zrobienie „narodowej balangi” to najlepszy sposób, w znów realizować strategie chleba i igrzysk. Przygotuje się kiełbaski, watę cukrową, wszyscy zaczną jesć i pić niemiarkowanie, jak nie przymierzając Prezydent Komorowski podczas swych wizyt zagranicznych.

Wielki Czerw

Jest taka scena rosyjskiego pisarza autorstwa Dimitra Głuchowskiego ( nadal jestem pod wrażeniem tej zacnej pozycji), w której członek sekta ludożerców, której przewodzi długobrody starzec –mistyk, dowiaduje się, że religia Wielkiego Czerwia tak naprawdę nie istnieje i została wymyslona na potrzeby utrzymania w ryzach i posłuszeństwie całej grupy zdegenerowanych ludzi. I w chwili, gdy biedak się o tym dowiaduje, to najpierw powtarza jak mantrę: Wielki Czerw istnieje, istnieje, istnieje.. A potem zaczyna długo i przeciągle wyć.