Najmita salonu IIIRP

Abp Głódź na pasterce:
- Słowo boże stało się ciałem i zamieszkało pośród nas. Trwa, choć świat pełza w zaprzaństwie i samobójstwie duchowym - mówił w Bazylice Archikatedralnej w Gdańsku Oliwie arcybiskup Sławoj Leszek Głódź. - Doświadczamy w ostatnim czasie potarganych więzów między obywatelami, a państwem - mówił dalej Głódź. - A przecież tylko język dialogu może przywrócić normalność.

Oburzył się salon i z krytyką niepoprawnego arcybiskupa wystapił najmenik postkomunistów i lewaków IIIRP Stanisław Tym.
Dla najmemnika i jego mocodawców to, co rzekł arcybiskup to nienormalne i straszme.

- "Kościół w Polsce jest dziś w takiej samej sytuacji jak władza w PRL. Wtedy gospodarka leciała na zbity pysk, ale socjalizm zwyciężał na wszystkich frontach.
Władza ganiała za dysydentami, oskarżała o zdradę. W 1968 r. tysiące ludzi wygnała z kraju. Partia zwana robotniczą traktowała robotników jak wióry" - pisze Tym.

- Dziś ci, którzy już nie wiedzą, gdzie sobie jeszcze mogą wytatuować słowa o miłości bliźniego, dla dobra tego bliźniego zaglądają mu pod kołdrę i na plenarnych posiedzeniach ustalają, którzy bliźni są płci właściwej, a którzy niewłaściwej - oburza się najemnik i dodaje, że przez takie działania Kościoła "ci o płci niewłaściwej" mogą odczuć, że "są obywatelami trzeciej kategorii odśnieżania"." - pisze w najnowszej "Polityce" Stanisław Tym.

- "Przypomniała mi się anegdota o Gomułce, który miał powiedzieć, że gdybyśmy mieli cienką blachę, produkowalibyśmy konserwy, ale nie mamy mięsa". Tym zauważa, że formalnie Kościół jest oddzielony od państwa, ale nie do tego stopnia by „"ci o płci niewłaściwej nie odczuli, że są obywatelami trzeciej kategorii odśnieżania"-.

- "A mogą spaść do czwartej, jak elementy antysocjalistyczne w PRL" - podsumowuje najemnik salonu IIIRP Stanisław Tym.

http://www.polityka.pl/spoleczenstwo/felietony/1534059,1,pies-czyli-kot.read

I w ten sposób postkomunia i lewactwo IIIRP uczynili z Tyma salonowego głupka, któremu przydzielono zadanie atakowamia na każdymm kroku polski katolicyzm i polskich katolików.
Bo dla fajnej Polski, fajnych Polakoó i fajnych głupków salonowych kosciół i katolicyzmm jest po prostu zły, a na pewno be.

Tymie, salonowy głupku odpieprz się od Kościoła i katolicyzmu!
Poekscytuj się głupku "bogactwem" programowym jedynie słusznego rządu, bom opozycja to przecież programowa nędza, której ty głupku, ale fajny mówisz NIE!

- PiS zaproponował wspólną debatę ekspertów rządowych i parlamentarnych, oczywiście w sprawie katastrofy smoleńskiej. O, właśnie tego nam brakowało.-
- Wreszcie zmordowani i wymięci w pociągach przez rząd, z łbami napuchniętymi od programowej nędzy opozycji, usiądziemy razem do stołu. Mimo tego, co wyżej napisałem, chcę wszystkim życzyć dobrych świąt. I bardzo proszę, nie dajcie się!

Więcej pod adresem http://www.polityka.pl/spoleczenstwo/felietony/1533793,1,pies-czyli-kot.read#ixzz2GvUSdquv

Wolny najmita.
Wąską ścieżyną, co wije się wstęgą
Między pólkami jęczmienia i żyta,
Szedł blady, nędzną odziany siermięgą,
Wolny najmita.

I nigdy wyraz nie był dalszym treści,
Jak w zestawieniu takim urągliwym!
Nigdy nie było tak głuchej boleści
W jestestwie żywym!

Rok ten był ciężki: ulewa smagała
Srebrnym swym biczem wiosenne zasiewy
I ziemia we łzach zaledwie wydala
Słomę a plewy.

Z chaty, za którą zaległy podatki,
Wygnany nędzarz nie żegnał nikogo...
Tylko garść ziemi zawiązał do szmatki
I poszedł drogą.

W powietrzu ciche zawisły błękity,
Echo fujarki spod lasu wschód wita...
Stanął i otarł łzę połą swej świty,
Wolny najmita.

Wolny, bo z więzów, jakimi go przykuł
Rodzinny zagon, gdzie pot ronił krwawy,
Już go rozwiązał bezduszny artykuł
Twardej ustawy...

Wolny, bo nie miał dać już dzisiaj komu
Świeżego siana pokosu u żłoba;
Wolny, bo rzucić mógł dach swego domu,
Gdy się podoba...

Wolny, bo nic mu nie cięży na świecie -
Kosa ta chyba, co zwisła z ramienia,
I nędzny łachman sukmany na grzbiecie
I ból istnienia...

Wolny, bo jego ostatni sierota,
Co z głodu opuchł na wiosnę, nie żyje...
Pies nawet stary pozostał u płota
I z cicha wyje...

Wolny! - Wszak może iść albo spoczywać,
Albo kląć z zgrzytem tłumionej rozpaczy,
Może oszaleć i płakać, i śpiewać -
Bóg mu przebaczy...

Może zastygnąć, jak szrony, od chłodu,
Bić głową w ziemię, jak czynią szaleni...
Od wschodu słońca do słońca zachodu
Nic się nie zmieni.

Ubogi zagon u nędznej twej chatki
I mokrą łączkę, i mszary, i wrzosy
Obsadzi urząd... podatki! podatki!
Ty idź do kosy!

Idź! idź! Opłatę do kasy wnieść trzeba,
Choć jedno ziarno wydadzą trzy kłosy
I choć nie zaznasz przez rok cały chleba...
Idź, idź do kosy!

Czegóż on stoi? Wszak wolny, jak płacy?
Chce - niechaj żyje, a chce - niech umiera!
Czy się utopi, czy chwyci się pracy,
Nikt się nie spiera...

I choćby garścią rwał włosy na głowie,
Nikt się, co robi, jak żyje, nie spyta...
Choćby padł trupem, nikt słówka nie powie...
- Wolny najmita!