Stół Wigilijny - czterech pokoleń

 Stół Wigilijny - czterech pokoleń,

Początek życia, oraz? - kraniec.

Czuję jak serce ciepłem płonie,

Jakby wypiło mocny grzaniec.

Na młodych licach - zaciekawienie,

Zaś w oczach dziadków są wspomnienia.

Ileż  razy opłatek w ręku,

Życzenia składał do jedzenia?.

Jakież to dawne swe zwyczaje,

Czas przekazuje w młode ręce?

Czemu go dzisiaj - wciąż brakuje,

Że wszystko dzieje się, na "prędce"?.

Piętnaście osób bliskich sobie,

Bombki, stroiki z dwóch pokoleń,

Tylko choinka taka sama,

Słucha zakazów i zezwoleń.

Najmłodsi z trudem kryją chęci,

Bycia w pobliżu podarunków.

Miast słuchać wspomnień wigilijnych,

W jakości potraw - cyzelunków.

Wspólna  kolęda, radość dzieci,

Choinka mruga  światełkami.

Patrzymy na nie uśmiechnięci,

Przecież tak samo było z nami.

A że prezenty były inne?,

Że czasem  wcale ich nie było?.

Za to marzenia były piękne,

O których co noc nam się śniło.

zapraszam na http://jankosmar.blogspot.com