Panie Antoni... - Szacunek

Jest w Polsce Człowiek - Pan Antonii
Którego "wymiar"? - ciągle goni.
Wiemy, że w "Polsce -PRLu",
Siedział , niejeden dzień w "pierdzielu".

Komuna biła vel sądziła,
Sumienia w celi zaś - "suszyła".
To robotnicy - dysydenci,
Byli wrogami i "wyklęci".

Za pomoc dla nich - Pan Antonii,
Też nieraz "kajdan", miał na dłoni.
Był "ideowcem" - dla swej Polski,
Gotów poświęcić? - czas i troski.

Nadszedł czas "Stołu, "Magdalenki",
Gdzie się zbratały nam "Rybeńki".
Pod nią wypili, zakąsili,
Wszystko, co trzeba - uzgodnili.

I z tym Antonii? - się nie godził,
By nam Jaruzel? - znów przewodził.
To cóż, że "Wujek", że "Wybrzeże",
Nie ważna Polska? - lecz przymierze.

Zostały służby, dawni ludzie,
Ta "ręka" władzy w "Demoludzie".
To oni spletli- pajęczynę,
By nam usidlić, znów Krainę.

Upadły Rządy prawicowe,
Gdyż? - były znowu? -"nie takowe".
Zmiana ustroju?, Demokracja?,
Nie!. To starego "restauracja".

I? - "mamy" Smoleńsk. Jest historia,
Winna Tragedii?? - trajektoria.
A Pan Antonii? - Ideowiec
"Sprawdźmy"! A może?- "zamachowiec"?.

Był wrogiem wczoraj, dzisiaj? - znowu,
Chce dociec "prawdy"? - aż zza grobu.
Nie "umie" zmieścić się w "systemie",
Który wciąż, w "dawnej" Polsce - drzemie.

Wsparcie i duma!. Panie Antonii,
Czystym sumieniem - Pan się obroni.

Tudzież dygresja: z wołowiny,
Co dobre na dnie, a "szumowiny"?.

Zapraszam na - http://jankosmar.blogspot.com