Niech naszej Miłości - MATCE nie zabraknie.

 Nie ma Świecie - słowa takiego,

Od słowa" MATKA" -  bardziej ważnego.

Nie ma też w żadnym? - tyle Miłości,

Od granic bólu, aż? - do radości.

Dzisiaj Jej Święto - podziękowanie,

Za pierwsze słowa, za ich czytanie.

Za troski Życia dnia codziennego,

Dla każdej MATKI i słowa tego.

To Ona pierwsza - krew nam swą dała,

To Ona pierwsza Sercem kochała,

To Ona pierwsza na ręce wzięła,

Za to ostatnia? - by - odepchnęła.

To Ona nieraz, ukradkiem, w ciszy,

Pośrodku nocy, gdy nikt nie słyszy,

Niejednokrotnie łzę wycierała,

Za to? , że Bardzo, Bardzo kochała.

Zaś o poranku, znów uśmiechnięta,

Brała na ręce swoje - dziecięta.

Niosła przez Życie swoją opiekę,

Tym bardziej? - kiedy? -było kalekie.

Nigdy Miłości? - nie ubywało,

Choćby od krzywdy - Serce się rwało,

Choćby wygnane z domu zostało,

Kochało - płacząc, płacząc - Kochało.

To Serce MATKI - żyje w  Kościele,

Choć czasem Życia? - ma już niewiele.

Matczynym Sercem uprasza Boga,

By dzieciom lepsza - była ich droga.

Już Matki nie mam, lecz inne Żyją,

Dla swoich dzieci Serca ich biją.

Klękam przed swoją  - innym? - dziękuję,

Gdyź wiem co MATKA do dziecka czuje.

zapraszam na - http://jankosmar.blogspot.com