Nie lubię ludzi...

Nie lubię ludzi, chwiejnego kroku,
Co rozmieniają Duszę - co roku.
Rysami "clowna", dają znak twarzy,
Tego nie lubię - gdyż to mnie razi.

Znamy ich wokół, są na "mównicy",
Słowem władają, jak "cyrulicy".
Jest takie zwierzę, co słów nie zmienia
I tym tłumaczą - miarę sumienia.

Po zmianie twarzy? - plują do tyłu,
Barwiąc jej lico, osadem z mułu.
Honor?,Skrupuły?, Duma i Wiara?,
Widzę, że z oczu - patrzy- poczwara.

Lubią ją zmieniać, "kokony" wiją,
Słyszę jak skrzeczą, ruszając - szyją.
Żądlą odwłokiem, skaczą do gardła,
Takim to ludziom - moja pogarda.

Lubię ja prostych pieniaczy,
Gdy mówi? - w oczy mi patrzy.
Poda swą rękę w potrzebie,
Nic nie żądając dla siebie.
Dla prostych ludzi - sumienie,
Ma w sercu swoim - znaczenie,
A robiąc ręką - znak Krzyża,
Do mego, swoje przybliża.
Ci wyśmiewani -"moherzy",
Są Duszą Prawi i szczerzy.
Codzienne trudy zaś życia,
Znoszą spokojnie z ukrycia.
Miłują swoją Ojczyznę,
Do serca tuląc- jej -"bliznę".
Ginęli w murach Warszawy,
W imię?- Honoru i Sprawy.
Na barykadach - Harcerze,
Dawali znaki swej wierze,
A na Krakowskim Przedmieściu,
Przed Krzyżem -słali -pacierze.
Łza mi się kręci i spada,
Gdzie grób jest Ojca i Dziada.
To dla nas - oni polegli
"Świętości" swojej dowiedli.

Dzisiaj tą "Świętość"- szargają ludzie
W zmienionej"Twarzy",z sercem w obłudzie.
Plamiąc nasz Honor -Powstańców -Ducha,
Wiedząc,że Niebo - mowy ich słucha.

Wybacz mi -Ojcze, Duch mój zamiera,
Gdyż ból wraz z żółcią w serce się - wlewa.
Niechaj przed Tobą: "Wojna - Powstanie",
"Katyń i Smoleńsk", na apel - stanie.

Znajdź dla Nich miejsce,to jest do Ciebie,
Ode mnie -oraz - Narodu słanie.