Gdy cię nachodzi żal Rodaku - to pomyśl o Tych, których - brak

 Kto się nie godzi na - "buczenie",

Niechaj do serca żale śle,

Że nie potrafi nim zrozumieć,

Czego Ojczyzna od nas - chce.

Nikt swoich Ojczyzn - nie wybiera,

To tylko może jeden Bóg.

A potem za nią się umiera,

Gdy "swą" Ojczyznę - trawi wróg.

Okupant siłą - darł z Polskości,

Ją każdy Polak w sercu ma.

Mordował nawet, małe dzieci,

Gdy naszej Matce - lała łza.

Szło "wyzwolenie-zniewolenie",

Niosło podwójny jakby krok.

Sowietyzację Polskiej Duszy,

Oraz zepchnięcie - Wiary w mrok.

Walcząca Polska - jej Podziemie,

Miało poczucie tego zła.

Podjęli walkę, by nie ścięła,

Naszej Ojczyzny - ruska "kra".

Przegrali bitwę, lecz? - nie siebie,

Chociaż oddali Życie swe.

Ocalał po nich Duch Narodu,

Który się bronić - dalej chce.

Bohaterowie - którzy żyją,

Mają w pamięci śmierci "krzyk".

Nic już im serca nie złagodzi,

Gdyż to życiowy, dla nich - bryk.

"Wieszanie" twarzy - przed zmarłymi,

Gdy krew Ich jeszcze w gwiazdach lśni.

Robią to tylko - "bałwochwalcy",

Albo też ludzie - Polsce źli.

Buczenie "przyszło" - spoza grobu,

Bo Polska dalej toczy bój.

O dobro wszystkich - nas Polaków,

O lepsze jutro - lżejszy znój.

zapraszam na - http://jankosmar.blogspot.com