Komunistyczny Makiawelli

Wiarygodność tego dokumentu może być kwestionowana, ale ze względu na jego walor poznawczy i fakt że jego założenia były realizowane konsekwentnie przez cały niemal okres PRL-u, wart jest przeczytania i refleskji.

0dpis dokumentu pochodzącego z Kancelarii Bolesława Bieruta

Ściśle tajne. Moskwa, 2.V1.1947 r.

Instrukcja NK/003/47

Przedrukowany przez dziennik "Zgoda" z Chicago UX.1993 r. z archiwów amerykańskich *

1. W gmachu ambasady nie należy przyjmować żadnych informatorów terenowych, rekrutujących się z krajowców. Spotkania z tymi ludźmi organizują nasze służby specjale: w miejscach publicznych. Informacje przyjmuje ambasada za pośrednictwem naszych służb specjalnych.

2. Należy szczególnie zadbać o to, aby nie było żadnych kontaktów pomiędzy naszym; wojskiem a ludnością cywilną kraju. Niedopuszczalne jest składanie wizyt w domach kra­jowców przez naszą kadrę oficerską, ani nawiązywanie kontaktów przez naszych żolnierzy szeregowych z miejscowymi kobietami, ludnością lub żołnierzami krajowców.

3. Przyspieszyć likwidację krajowców związanych z KPP, PPS, Waltlerowców, KZ MP,AK i BCH i innych ugrupowań, które powstały bez naszej inspiracji. Wykorzystać w tym celu fakt istnienia zbrojnej opozycji.

4. Dopilnować, aby do wszystkich akcji bojowych w pierwszej kolejności kierować _ żołnierzy, którzy przed wstąpieniem do Armii Kościuszkowskiej przebywali na naszym terytorium. Doprowadzić do ich całkowitej likwidacji.

5. Przyspieszyć zjednoczenie wszystkich partii w jedną organizację i dopilnować,aby wszystkie kluczowe stanowiska obsadzane były przez ludzi zatwierdzonych przez nasze służby specjalne.

6. Doprowadzić do połączenia całego ruchu młodzieżowego w jedną organizę a stanowiska od szczebla powiatowego wzwyż obsadzić przez zatwierdzonych ludzi przez nasze służby specjalne. Do czasu zjednoczenia zlikwidować znanych przywódców har erstwastwa.

*

7.Spowodować i dopilnować, aby delegaci wyznaczeni na zjazdy partyjne nie zachowali :mandatów na okres kadencji wybranych przez siebie władz partyjnych. W żadnym wypadku delegaci nie mogą zwoływać posiedzeń międzyzakładowych. W razie konieczności zwoła­ania takiego posiedzenia należy wyeliminować ludzi, którzy wykazali się aktywnością w wysuwaniu koncepcji i postulatów. Na każdy następny zjazd wybierać nowych kandydatów (ruchowo) tylko wytypowanych przez nasze służby specjalne.

8.Należy zwrócić baczną uwagę na ludzi wyróżniających się zmysłem organizacyjnym, umiejących jednać sobie popularność. Ludzi takich należy pozyskać, a w razie odmowy nie dopuszczać do wyższych stanowisk.

9. Doprowadzić do tego, aby pracownicy na stanowiskach państwowych (z wyjątkiem ścigania i pracowników przemysłu wydobywczego) otrzymali niskie pobory. Dotyczy szczególności służby zdrowia, wymiaru sprawiedliwości, oświaty i kierowników różnych szczebli.

10. Do wszystkich organów władzy i większości zakładów pracy wprowadzić ludzi współ­ejacych z naszymi służbami specjalnymi (bez wiedzy władz krajowych).

11.Należy zwrócić szczególną uwagę, aby prasa krajowców nie podawała sumarycz­nych ilości rodzajów towaru wysyłanych do naszego kraju. Nie można tego również nazywać handlem. Należy dopilnować, aby prasa krajowa podkreślała ilość towarów wysyłanych przez nas do krajowców, nie wspomniała, że to w ramach wymiany handlowej.

12. Wpłynąć na władze krajowców, aby nabywcy ziemi, parceli i gruntów nie otrzymywali aktow własności, a jedynie akty nadania.

13. Ukierunkować politykę w stosunku do rolnictwa indywidualnego tak, aby prowa­enie gospodarstw stało się nieopłacalne, a wydajność jak najmniejsza. W następnej kolej­nosci przystąpić do kolektywizacji wsi. W razie wystąpienia silniejszej opozycji należy zmniejszyć dostawy środków produkcji dla wsi i zwiększyć powinność wobec państwa. Jeżeli to nie da rezultatów, spowodować, aby rolnictwo nie dawało pełnego pokrycia potrzeb żywnościowych kraju i oprzeć wyżywienie na imporcie.

14. Spowodować, aby wszystkie zarządzenia i akty prawne, gospodarcze, organizacyjne z wyjątkiem wojskowych) nie były precyzyjne.

15. Spowodować, aby dla każdej sprawy powoływano kilka komisji, urzędów, instytucji lecznych, ale żadna z nich nie powinna mieć prawa podejmowania ostatecznej decyzji z konsultacji z pozostałymi. (Nie dotyczy przemysłu wydobywczego.)

16. Samorządy w zakładach pracy nie mogą mieć żadnego wpływu na kierunek działa- 1 przedsiębiorstw. Mogą się zajmować jedynie sposobem wykonywania zleconych zadań.

17. Związki zawodowe nie mogą mieć możliwości sprzeciwu wobec poleceń dyrekcji.

ociąźyć związki inną pracą, jak organizowanie wczasów, zaopatrzenia działalności roz­cowej i oświatowej, wycieczki oraz rozprowadzania atrakcyjnych towarów, potwierdze­opinii i decyzji władz publicznych.

18. Należy spowodować, aby awansowano tylko tych pracowników i kierowników, któ­. wzorowo wykonują przydzielone im zadania i nie wykazują skłonności do analizowania raw wychodzących poza to działanie.

19. Krajowcom na stanowiskach partyjnych, państwowych i gospodarczych należy stwo­:.: warunki do działań, które będą kompromitować ich w oczach podwładnych i zamykać ; powrót do środowisk, z których pochodzą.

23. Należy zwrócić szczególną uwagę na ruch racjonalizatorski i wynalazczy, rozwijać go i popierać ale wszytkie odkrycia dokładnie rejestrować i zapisem przekazywać centrali. Dopuszczać do realizacji tylko te wynalazki, które przydatne są w przemyśle wydoby - czym, wstępnej obróbki i określone w specjalnej instrukcji. Nie mogą być realizowane := odkrycia, które mogłyby doprowadzić do wzrostu produkcji kosztem ograniczenia wydob ­cia surowców lub zaniechania zalecanych działań. W przypadku głośnych odkryć spowodo­wać ich sprzedanie za granicę. Nie dopuszczać do publikacji zawierających wartości i opis­wynalazków.

24. Spowodować zakłócenia w punktualności transportów (z wyjątkiem transportu okre­ślonego w instrukcji NK 552-46).

25. Inspirować zwoływanie narad środowiskowych i problemowych, zbierać stawiane tam wnioski i propozycje, rejestrować wnioskodawców, a realizować linię określoną w in­strukcjach.

26. Spopularyzować wywiady z ludźmi pracy na aktualne tematy produkcji, Y< który -= zawarta jest krytyka przeszłości lub lokalnego bałaganu, ale nie doprowadzać do likwida _ przyczyn krytykowanych zjawisk.

27. Wystąpienia publiczne władz krajowców mogą zawierać akcenty narodowe i his o­ryczne, ale nie mogą prowadzić do zjednoczenia ducha narodu.

28. Zwrócić baczną uwagę, czy w odbudowywanych i nowych większych miastach i osie­dlach nie budowano ujęć wodnych niezależnych od głównej sieci wodociągowej. Stare uję­cia wodne i studnie uliczne systematycznie likwidować.

29. Przy odbudowie i rozbudowie przemysłu dopilnować, aby ścieki przemysłowe spły­wały do rzek mogących stanowić rezerwaty wody pitnej.

30. Mieszkania w nowych osiedlach i odbudowywanych miastach nie mogą zawiera­dodatkowych pomieszczeń pozwalających na hodowlę inwentarza lub gromadzenie żywno­ści na dłużej i w większych ilościach.

31. Spowodować, aby prywatne przedsiębiorstwa i rzemieślnicy otrzymywali surowce i urządzenia nie pozwalające na produkcję artykułów dobrej jakości, a ceny tych produktóx powinny być wyższe od podobnych wytwarzanych przez Państwo.

32. Doprowadzić do maksymalnej rozbudowy administracji biurowej wszystkich stop­ni. Można dopuszczać krytykę działalności administracji, ale nie wolno pozwolić na jej zmniej­szenie ani sprawną pracę.

33. Należy dopilnować wszystkich planów produkcyjnych w przemysłach wybobywczyct i działach określonych odpowiednimi instrukcjami i nie wolno dopuścić do wykonania za­opatrzenia rynku krajowego.

34. Szczególnej obserwacji poddać Kościół i tak ukierunkować działalność oświatowo­wychowaczą, aby wzbudzić powszechny wstręt do tej instytucji. Objąć baczną uwagą i kOI:­trolą kościelne drukarnie, biblioteki, archiwa, kazania, kolędowania, treści nauk religijnych oraz obrzędy pogrzebowe.

35. W szkolnictwie podstawowym, zawodowym, a w szczególności w szkołach średnich i wyższych doprowadzić do usunięcia nauczycieli cieszących się powszechnym autorytetem i uznaniem. Na ich miejsce wprowadzić ludzi mianowanych. Doprowadzić do zerwania ko­relacji między przedmiotami, do ograniczenia wydawania materiałów źródłowych, do usu­nięcia ze szkół średnich łaciny, greki, filozofii ogólnej, logiki i genetyki. W historii nie moż­na podawać, co który władca chciał zrobić lub zrobił dla kraju, trzeba natomiast ukazywa­tyranię królów oraz walki uciemiężonego ludu. W szkolnictwie zawodowym doprowadzi­do wąskich specjalizacji.

36. Inspirować organizowanie imprez państwowych związanych z walką krajowców z zaborcami (z wyjątkiem zaboru rosyjskiego), szczególnie z Niemcami i walki o socjalizm. 37. W publikacjach krajowych nie dopuszczać opracowań traktujących o obcokrajow­cach przebywających w naszym państwie w czasie rewolucji i w czasie II wojny światowej. 38. W razie powstania organizacji popierającej sojusz z naszym państwem, ale zmierza­jącej do kontroli działalności gospodarczej oficjalnych władz kraju, należy natychmiast podjac działalność (niezależnie od władz kraju) obciążając te organizacje tendencjami nacjonali­stycznymi i szowinistycznymi. Formy działalności: burzenie naszych pomników i cmentarzy, publikowanie ulotek wyszydzających nasz naród, naszą kulturę, sens zawartych układów. Do prac propagandowych angażować krajowców i wykorzystywać istniejącą nienawiść do nas.

39. Zadbać o budowę i rozbudowę mostów, dróg i licznych połączeń, aby w razie ko­nieczności interwencji wojskowej można było szybko i z każdej strony dotrzeć do punktu oporu lub koncentracji sił opozycji.

40. Pilnować, aby aresztowano przeciwników politycznych. Rozpracować przeciwni­ków z autorytetem wśród krajowców. Likwidować w drodze tzw. zajść sytuacyjnych przy­padkowych, zanim staną się głośnymi, lub aresztować ich wcześniej za wykroczenia krymi­nalne.

41. Nie dopuszczać do rehabilitacji osób skazanych w procesach politycznych. W razie konieczności rehabilitacji można ją przeprowadzić tylko pod warunkiem, że sprawa będzie uznana za pomyłkę sądową, bez wszczynania dochodzenia i stawiania przed sądem winnych pomyłki (sędziów, świadków, oskarżycieli, informatorów).

42. Nie wolno stawiać przed sądem ludzi na stanowiskach kierowniczych obsadzonych przez partię, którzy swą działalnością spowodowali straty lub wywołani niezadowolenie podwładnych. W sytuacjach drastycznych należy ich odwołać ze stanowiska i przenieść do innych miejscowości na stanowiska równorzędne lub wyższe. W skrajnych sytuacjach ulo­kować na stanowiskach niekierowniczych i traktować jako rezerwę kadrową do późniejszej wymiany.

43. Ogłaszać publicznie procesy ludzi ze stanowisk kierowniczych (wojsko, minister­stwo, główne urzędy, szkolnictwo) oskarżonych o działalność przeciw ludowi, przeciwko socjalizmowi, przeciwko industrializacji. Będzie to mobilizować czujność mas pracujących. 44. Dbać o wymianę ludzi na stanowiskach roboczych przez dopuszczenie do tych funk­cji ludzi z awansów, mających najniższe kwalifikacje.

45. Spowodować napływ do szkół wyższych ludzi pochodzących z najniższych grup spo­łecznych, którzy nie wykazują zainteresowań zawodowych, a tylko chęć zdobycia dyplomu.