Czy A.Gdula jest odpowiedzialny za śmierć ks S.Niedzielaka

i ks S.Suchowloca, tego oczywiście nie dowiemy się z dziesiątków artykułów rocznicowych w związku z "Okragłym stołem", artykułów któtrych głównm celem jest zarobienie pieniędzy przez panów redaktorów a skutkiem nieznośny szum informacyjny.

Kim zatem był w tym czasie Andrzej Gdula, prawa ręka Kiszczaka. Gdula (ur. 1942) polityczną karierę zaczynał w latach 70. w Komitecie Wojewódzkim PZPR w Bielsku Białej, gdzie w I połowie lat 80. awansował na stanowisko sekretarza wojewódzkiego. W 1985 r. został podsekretarzem stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych. Gen. Czesław Kiszczak awansował go dodatkowo na szefa Służby Polityczno – Wychowawczej MSW. Rolą tej formacji było głównie szkolenie ideologiczne funkcjonariuszy SB i typowanie ich do konkretnych wydziałów (m.in. do słynnej sekcji "D" zajmującej się zbrodniczymi działaniami przeciwko Kościołowi). Obowiązki te Gdula wypełniał do lipca 1986 r. Potem rozpoczął pracę w Komitecie Centralnym PZPR, gdzie był kolejno kierownikiem: Wydziału Społeczno – Prawnego i – co ciekawe - Wydziału Prawa i Praworządności.

Latem 88 roku wybucha fala strajków, nie mają one siły dawnej "Solidarności",jednak mimo wszystko "rozszerzająca się fala strajku skłoniła Jaruzelskiego dodecyzji o rozpoczęciu rozmów z Lechem Wałęsą". Antoni Dudek w Reglamentowanej Rewolucji s.166 opisał te fakt następująco.Jaruzelski "Decyzję zakomunikował na posiedzeniu BP KC PZP. Wątpliwości zgłaszali Alfred Miodowicz, Andrzej Gdula, Czesław Kiszczak czy też Kazimierz Cypryniak"

Czyli można postawić tezę iż Gdula był osobą przy okrągłym stole  która reprezetował opcję "kija". Posadzenia szkoleniowca zabójców wspominianych kapłanów było wyjatkową obrzydliwością.On i jemu podobni mieli zająć się Polską w momencie kiedy układ okrągłostołowy nie doszedł by do skutku.

Fragmenty artykułu "Dwór na swoim" Wtorek, 14 listopada 2006 Leszek Szymowski "Po przełomie 1989 roku, kiedy resortem kierował Kiszczak i później, Gdula nadal pracował w MSW. W 1995 r. awansował na doradcę prezydenta ds. bezpieczeństwa. Dwa i pół roku później, Kancelaria Prezydenta rekomendowała go do rady nadzorczej Polskiego Górnictwa Naftowego i Gazownictwa. Rekomendacja okazała się na tyle skuteczna, że Gdula – nie dość, że do rady trafił to jeszcze natychmiast został jej przewodniczącym. Po upływie 4-letniej kadencji wrócił do instytucji, która wcześniej go rekomendowała do PGNiG. Nie wiadomo czy ze względu na doświadczenie w PGNiG czy z powodu innych doświadczeń, Gdula zajął stanowisko wyższe niż poprzednie. Był od tego momentu szefem doradców prezydenta. W dalszym awansie w Kancelarii Prezydenta przeszkodził mu koniec kadencji Kwaśniewskiego.Polityczne zmiany nie pozbawiły Gduli stanowiska przewodniczącego Naczelnej Rady Łowieckiej – organizacji skupiającej myśliwych. Tą funkcję Gdula dostał w 1989 r. po swoim koledze po fachu, którego dotychczas zastępował – gen. bryg. Tadeuszu Pietrzaku – osławionym szefie cieszącej się złą sławą Informacji Wojskowej. Myśliwi, z którymi rozmawialiśmy zwracają uwagę, że Gdula współpracuje blisko z Lechem Blochem – szefem Polskiego Związku Łowieckiego. Prezesem związanej z PZŁ spółki "Łowiec Polski" i redaktorem naczelnym gazety o tym samym tytule został syn Andrzeja Gduli – Paweł. Wkrótce potem syn i synowa Lecha Blocha zostali zatrudnieni w PWPW. Od wielu miesięcy niezależny miesięcznik myśliwski „Brać Łowiecka” opisuje nieprawidłowości w funkcjonowaniu PZŁ i NRŁ, wskazując m.in. wyprowadzanie związkowych pieniędzy do spółek związanych z byłymi urzędnikami państwowymi. Ich artykuły pozostają jednak bez echa.

Szkoda że p. A. Gdula nie zabrał głosu w sprawie okręgłe stołu i zabójstw kapłanów w trakcie jego trwanie. Może jego syn, następne pokolenie lewicowych idealistów, na razie na szczęście nie pracujący  w MSW mógły nam opowiedzieć o wspomnieniach ojca opowiadanych przy rodzinnych obiadach.

W tekście cytyty z "Reglamntowanej rewolucji A.Dudka i ragmenty artykułu "Dwór na swoim"  Leszek Szymowski