Eurokatastrofa na własne zamówienie

Polityka międzynarodowa jest grą.
Na terenie Europy gra toczy się między krajami wchodzącymi w skład UE a Rosją i St.Zjedn.. Gra między UE a USA ma elementy zabawne, bo Europa pozostaje cały czas pod amerykańskim parasolem militarnym a jednocześnie strzela fochy. To UE jest w znacznym stopniu winna rozmaitym kryzysom wynikającym z utopijnych pomysłów integracyjnych fatalnie oddziałujących na gospodarkę. Równie dysfunkcjonalne są rozmaite pomysły ideologiczne, jak promowanie homoseksualizmu, feminizmu czy ekologizmu, które Putin słusznie zinterpretował jako oznaki jej słabości. Wprowadzając u siebie ustawodawstwo antygejowskie Putin Europę po prostu ośmieszył i podkopał jej prestiż, dzięki czemu zdobył punkty także i poza Rosją. Praktyczny pacyfizm i zwlekanie z reagowaniem na kryzysy i konflikty także ustawia Europę na słabszej pozycji. Nasi politycy w Unii muszą te słabe punkty wskazywać i dążyć do ich eliminacji a nie starać się przypochlebiać innym. Jeżeli musimy uznać polityków europejskich za durniów, to jak określić rolę odgrywaną w polityce europejskiej przez polityków Platformy ?

Jedyne co pozwala Europie zachować twarz i międzynarodową stabilizację to oczywiste i bezwarunkowe poparcie USA, z którego USA, mimo krytyki, się nie wycofują. Ale wystarczy by USA, jak za Obamy, nieco przysnęły, by UE popadła w tarapaty a my wraz z nią. W obecnej sytuacji politycznej, rzeczą oczywistą byłoby, ze strony Zachodu, rozciągnięcie potencjalnego frontu i zmuszenie Rosji do jednoczesnego reagowania na kilku polach. Polska część frontu wymagałaby wycofania kontyngentu z Afganistanu i rozlokowania go w pobliżu Elbląga. Rumuni mogliby zwiększyć aktywność w rejonie Moldawii i Naddniestrza. Turcy mają mozliwośći oddziaływania na Kaukazie i, ponadto, wspierania Kurdów w Iraku, by zneutralizować rebeliantów islamskich. Czy Sikorski zrobił choć cokolwiek w tym kierunku ?

Z uwagi na marną jakość polityki europejskiej, musimy sami zatroszczyć się o najbliższe otoczenie w Europie Środkowej, bo w pojedynkę mamy nikłe szanse. Potrzeba nam polityki regionalnej integrującej kraje Europy Środkowo-Wschodniej, mające wspólne doświadczenie historyczne i wspólne interesy, które potrafiłyby wzniecać głośny raban czy to na forach unijnych czy oenzetowskich, ale na poważnie a nie w stylu Korwina-Mikke czy Nigela Farage'a. Geopolityka w tym regionie nie ulega zmianie od wieków i polityka regionalna oparta na doświadczeniu historycznym powinna wyraźnie identyfikować takie zagrożenia jak lewicowość, ideologizacja, pacyfizm, ekologizm, pożyteczni idioci, krótkowzroczność, ciągoty totalitarne. Polsce, a także innym krajom naszego regionu, przydałoby się na forum europejskim paru obdarzonych szybkim refleksem inteligentnych polityków władających kilkoma językami, potrafiących grać zespołowo i reagować natychmiast, inicjować i zdominować dyskusję na forach unijnych i europejskich. Brak takiej strategii staje się ewidentny, wręcz uderzający.