PRAWDA, PAMIĘĆ i kwiecisty język dyplomacji

Wszyscy poważnie, dostojnie komentują, analizują i interpretują słowa prezydenta, premiera, Putina, Merkel.
PRAWDA została odmieniona przez wszystkie przypadki. A każdy miał na myśli inną prawdę. Rosjanie tak się przywiązali do swojej, że żadna obca nie ma szans.

Podobno o faktach się nie dyskutuje, co najwyżej można je interpretować zgodnie z racją stanu. Fakty można też próbować zaklinać, nadawać im nowy sens. A tak w ogóle to najlepiej o faktach niewygodnych nie mówić. Można je zastąpić słowami, które do każdych faktów pasują. PRAWDA przecież nawet do rosyjskiej gazety pasuje.;)

PAMIĘĆ też zrobiła furorę w przemówieniach głów państw. O dziwo, nikt nie protestował przeciwko oglądaniu się za siebie, a „patrzenie w przyszłość”, okazuje się, jest niemożliwe bez przeszłości. Należy pamiętać, należy przypominać, a każdy podłoży sobie własne interpretacje i własne pomysły na prawdę i pamięć.

A jeśli już ktoś z pospólstwa zakrzyknie, że to bajki, zawsze można się przed wyborami wytłumaczyć. – To nie kłamstwa, półprawdy czy niedomówienia, to język dyplomacji, tego wymagała od nas polityka.

Prawdziwe mistrzostwo w stosowaniu owego języka dyplomatycznego osiągnął autor przemówienia Donalda Tuska. Cytuję po kolei, jak leci.
http://www.mmtrojmiasto.pl/6718/2009/9/1/przemowienie-donalda-tuska-na-westerplatte?category=news

„…spotykamy się o 4.45 tu, pod pomnikiem bohaterów Westerplatte po to, aby pamiętać i po to aby pamiętali ci wszyscy, od których pamięci i odpowiedzialności zależy także…”,

„Spotykamy się tutaj co roku, aby pamiętać,…”
„Spotykamy się tu, żeby pamiętać o tym,…”
„Wiemy to, że bez tej pamięci, uczciwej pamięci o prawdzie, o źródłach II wojny światowej, Polska, Europa i świat nie będą naprawdę bezpieczne. Pamięć o napaści na Polskę, napaści Niemiec hitlerowskich, która zaczęła się tu, napaści bolszewickiej Rosji, kilkanaście dni później, to pamięć, której my Polacy nie chcemy i nie będziemy używać przeciwko komukolwiek.”
„My pamiętamy i oczekujemy tej pamięci, od wszystkich, wokół nas żyjących, bo wiemy dobrze, że kto zapomni,…”
„Pamiętamy i spotykamy się po to tu, każdego 1 września, pamiętamy także o tym, że uczciwa pamięć o tamtych tragicznych wydarzeniach, jeśli będzie wspólną pamięcią, wszystkich,…”
„My Polacy, tę pamięć przechowujemy i przekonujemy do pamiętania innych…”
„Chcę powiedzieć na koniec, że pamiętamy i spotykamy się tu 1 września, także po to, aby pamięć…”
”… aby oddać hołd poległym i hołd pamięci”
„Pragniemy my, Polacy, świętujący wielkie zdarzenie „Solidarności”, a dzisiaj pamiętający o wielkiej tragedii II Wojny Światowej,…”
” Niech żyje pamięć,…”

Czy i ja mogę zakrzyknąć?
Niech żyje i rozkwita „język dyplomatyczny” i krasomówcze zdolności autora przemówienia! Z pewnością przejdzie ono również do historii kultury polskiego języka.

Prawie wszystko zrozumiałam, wszystko pojęłam, o nic już pytać nie będę. No, może tylko o to, jak się oddaje „hołd pamięci”?

I właściwie na tym gorący komentarz o politycznych obchodach 70 rocznicy wybuchu II wojny światowej mogłabym zakończyć.
Resztę skomentują zawodowi komentatorzy. Wydobędą głębię i prawdę z każdego słowa w zależności od sympatii politycznych.

Mnie zaś jako blogerowi – amatorowi pozostają ploteczki i złośliwości.

Ale jak tu nie być złośliwym i nie czepiać się, na ten przykład, polskich dyplomatów w Paryżu?! No bo niby za co oni biorą pieniądze, skoro premier Francji za najważniejszych polskich patriotów i bohaterów II wojny światowej uważa Marka Edelmana i Władysława Bartoszewskiego?

Ten akapit z przemówienia Francois Fillon trudno zrozumieć, ale wytłumaczyć się da. Odpuśćmy sobie drobne szczegóły. I tak jest postęp. Premier wie już, że było powstanie w getcie warszawskim i Powstanie Warszawskie. Przy następnym przemówieniu będzie już zapewne wiedział, że naczelnym dowódcą tego drugiego był niejaki gen. Tadeusz Komorowski –„Bór”. A już na pewno będzie o tym wiedział piszący mu okolicznościowy tekst, którego służby dyplomatyczne zdążą doszkolić.

A co stanie się jutro z autorem przemówienia Donalda Tuska na Westerplatte?

Sama nie wiem. Redaktora fragmentu, cytowanego niżej, poniosła kwiecista retoryka czy Donald Tusk ma z przemęczenia kłopoty ze zrozumieniem czytanego tekstu? Gafa to na miarę przekręconego barwami proporczyka na limuzynie prezydenta czy tylko przejęzyczenie, o którym nawet nie warto wspominać?

„Gdybyśmy sięgnęli wzrokiem niedaleko, ale w drugą stronę, ale też niedaleko, zobaczylibyśmy las koło niedużej kaszubskiej wioski Piaśnicy. To tam w ciągu pierwszych tygodni wojny zwieziono tysiące ludzi. Polskich nauczycieli, inżynierów, ale także żołnierzy, elity, ale też osoby zupełnie niewinne, i rozstrzelano".

Prawda, że cytat godny upamiętnienia?

http://wiadomosci.onet.pl/2035385,11,przemowienie_premiera_tuska_na_obchodach_70_rocznicy_wybuchu_ii_wojny_swiatowej,item.html