Szakal (Ilich) Ramirez i jego peerelowskie konszachty

Carlos vel Szakal (ksywę dostał po bohaterze książki o zamachu na de Gaulla, a nie odwrotnie) raczej nie należał do ludzi dopuszczanych do najwyższych szelonów władzy. A szkolił się raczej w ZSRR lub w NRD, bo niby kto go miał w Polsce szkolić? Te niedojdy?
Carlos jest faktycznie synem bogatego Wenezuelczyka, który kochał Lenina tak bardzo, że każdemu z trzech synów dał imię po ukochanym przywódcy (Władimir Iljicz Lenin - z czego wynika, że Carlos był średni).
Odbył studia na uniwersytecie Patrice Lumumby w Moskwie, gdzie wybierano i szkolony kadry dla międzynarodowej siatki terrorystycznej.
Wielkiego terrorystę zrobił z niego Mossad w ramach kreowania się na służbę wywiadowczą wszechczasów - skoro Mossad go ścigał, to on musiał być wielki.
A jaki z niego był wielki terrorysta świadczy chociażby fakt, że kiedy odgórnie postanowiono mianować go dowódcą porwania polityków zebranych na szczycie państw OPEC w Wiedniu i przedtem wysłano na obóz kondycyjny na środku pustyni (bodajże w Libii), był tak otyły, że szefowie operacji chcieli mu kupić biustonosz, i to o całkiem sporym rozmiarze miseczki.
Podobnie jak inni terroryści, Carlos korzystał z międzynarodowej ochrony; tak, jak gdyby był przedmiotem jakiegoś porozumienia międzynarodowego. Mieszkał w Damaszku, w elitarnej dzielnicy Mezzeh, wraz ze swoją partnerką (Niemką) i ich kilkuletnią córką. Bodajże w tym samym domu mieszkał jego kumpel z czasów działalności terrorystycznej, Niemiec.
Obydwaj panowie żyli dobrze, opływali w dostatki i nie działo im się nic złego. Dom, w którym mieszkali, był niewątpliwie widoczny dla operatorów izraelskich instalacji na zboczach góry Hermon, gdzie spotykają się granice Syrii, Izraela i Libanu. Gdyby bardzo chcieli (a są bardzo sprawni, kiedy to jest potrzebne), mogliby mu posłać zdalnie sterowaną rakietę wprost w okno sypialni. Albo podjechać samochodem, porwać i po krzyku - to nie jest daleko, a granicy z Syrią strzegą przede wszystkim wojska izraelskie, syryjskie znacznie słabiej. Ale tego nie zrobili, chociaż potrafili przysyłać do Syrii zdjęcia z medalparad wojsk UNDOF (kwatera główna też w Mezzeh), na których np. zaznaczyli czerwoną strzałką, że jeden z żołnierzy miał plakietkę z nazwiskiem przypiętą na piersi "do góry nogami".
Carlos i jego kumpel całkiem otwarcie zaopatrywali się np. w luksusowe mercedesy u przedstawiciela tej firmy na Syrię - i jakoś Niemcom to też nie przeszkadzało. Dopiero gdy napisał o tym otwartym tekstem Stern, pan Kulle z Mercedesa spakował się i wraz z rodziną czmychnął do Niemiec.... ale za dwa tygodnie wrócił. Widocznie strony się dogadały.
Nikt nigdy nie występował o ekstradycję Carlosa, więc facet żył tam sobie spokojnie. Zresztą nie on jeden - spacerki na damasceński suk ucinał sobie niemal dziewięćdziesięcioletni Alois Brunner, hitlerowski ludobójca, o którego też nikt się jakoś nie upominał.
Z międzynarodowej ochrony korzystał także przywódca palestyński George Habbash, prywatnie lekarz pediatrii, który po masywnym wylewie często wyjeżdżał do Francji na rehabilitację i leczenie. Oczywiście trudno przypuszczać, by Francuzi nie wiedzieli, kim jest ten miły starszy pan z porażeniami. Ale mu nie przeszkadzali. Aresztowali go dopiero wtedy, gdy na jego pobyt zareagowała jedna z większych gazet. Aresztowali, a potem po cichutku wypuścili.
Proponuję więc podchodzić do tych kwestii z dużą ostrożnością, bo nigdy nie wiadomo, kto tak naprawdę kryje się za zbrodniami terroru i komu akty terroru były na rękę. Oczywiście Rosjanie byli w to umoczeni po szyję, ale już np. wiadomo, że wiele ataków "czerwonych" bojówek we Włoszech było organizowanych przez włoskie tajne służby w ramach wywoływania paniki i wymuszania większych pieniędzy na ich budżety.
Pozdrówka,
Iranda

Witam p. Janie.
Czy ten "przyjemniaczek" w ciemnych okularach, to nie kap. Czechowicz ?.... /niby redaktor/ - "Radio Free Europe".?
Pozdrawiam
Marek Sosabowski
ps.
.... jeśli Pan pozwoli ?..., ukłony dla "Koleżanki".:-)))