Niewolnictwo na własnej ziemi

"Mnie ta ziemia od innych droższa,
ani chcę, ani umiem stad odejść..."- to są słowa W. Broniewskiego, ale z wielkim szacunkiem wypowiedziałoby je wielu polskich patriotów.
Niemodny jest ów patriotyzm w środowiskach "fajnych nowoczesnych lemingów", gdybyśmy jednak przeanalizowali ojczystą historię - to takich dyletantów można by było wiązać na pęczki. Skutki ich "postępowości" zawsze doprowadzały kraj do upadku.

Nie jestem ani ekspertem od historii, ani ekonomistą, tylko zwykłym obywatelem, szeregowym pracownikiem , rodzicem, obserwatorem, z zamiłowania humanistą...ale braku patriotyzmu zarzucić sobie nie mogę.

Moją ogólną wiedzę , dającą mi poczucie świadomości społecznej i narodowej z powodzeniem weryfikuję na niezależnych portalach , ale bardzo mało mówi się na nich o problemie polskiego niewolnictwa, tak - niewolnictwa i to we własnym kraju.
A jest to temat - rzeka. Ja nawiążę -li tylko do środowiska mojego zdemolowanego poczynaniami "wadzy" miasteczka, które nawet za czasów komuny - tętniło życiem i rozwijało się dosyć prężnie. Jest to miasteczko specyficzne, bo leży na tzw. Ziemiach Odzyskanych, przez kilka wieków zamieszkiwali je Niemcy, chociaż tożsamość narodowa polskich jego mieszkańców ścisle związana była z Wielkopolską. Niestety - po zwycięskim Powstaniu Wielkopolskim nasze miasteczko znalazło się poza granicami odradzajacego się państwa. Od wyzwolonej Polski dzieliło nas ledwie kilkanaście kilometrów.
Potem - w r. 1945, wkroczyli do miasta Rosjanie ,Niemców wypedzili a na ich miejsce zaczęli przyjeżdżać osadnicy ze wschodnich terenów kraju. Mamy więc dzisiaj w miasteczku swoistą mieszankę nacji - potomków żydowskich, niemieckich, trochę Wielkopolan, tzw. "łemków " i szereg innych obywateli, oderwanych od rdzennych korzeni pozostałych regionów Polski. Pisze o tym dlatego, że taka zbierana zewsząd społecznosć nigdy nie zdołała się ze sobą porozumieć i zjednoczyć. A jaki cel miały takie poczynania postradzieckich komunistów? - jest dla myślących patriotów wiadomy.
W dodatku nasze wielkopolskie miasteczko wprzężono w granice województwa - najpierw zielonogórskiego, a potem w sztucznie utworzone gorzowskie i wreszcie lubuskie. I mam co mamy...totalne bezrobocie, polikwidowane zakłady pracy, uwikłane w procesy sądowe miejskie i powiatowe - skorumpowane i skoligacone do granic możliwości władze, totalny marazm , brak perspektyw dla młodych, których już właściwie nie ma, bo w większości zasilają siły robocze jewropejskiej emigracji. Za to w słynnym "parku przemysłowym", jak go szanowny "bórmiszcz" zwykł nazywać - rządzą ...Hindusi - u których, na szemranych warunkach, gnąc się w pas z radości, że mają jakąkolwiek pracę, rodzimi "niewolnicy" produkują jakies tubki.
Nie jestem rasistą i nic nie mam do hinduskich obywateli, ale jak można było dopuścić do sytuacji, kiedy na naszej ojczystej ziemi stajemy się wyrobnikami dla obcokrajowców??? Dla rozmaitej maści Hindusów, Chińczyków, Amerykanów, Niemców, Ruskich? Dlaczego sądy wydają wyroki na mocy których polskie rodziny muszą opuszczać od kilkudziesięciu lat zamieszkałe domostwa, tylko dlatego, że kiedyś jakiś komuszy urzedas nie dopełnił drobnej formalności biurokratycznej, dlaczego nowobogaccy właściciele kamienic gnębią lokatorów i doprowadzają budynki do ruiny tylko dlatego, żeby udowodnić, kto tu rządzi.
Ogłupiony , sterany, wpędzony w materialną nędzę i pozbawiony opieki państwa naród staje się z dnia na dzień społeczeństwem niewolników i to we własnej ojczyźnie.

Do czego więc jest potrzebny dzisiaj nasz patriotyzm? - Do działań mających na celu przywrócenie Polsce Godności i Niezawisłości, do zerwania paralizujących gospodarkę więzów z unijną Europą, która sama sobie zaplanowała moralne samobójstwo dając przyzwolenie na niekontrolowany zalew swoich ziem przez ludzi azjatyckich i arabskich nacji.
My - Patrioci musimy pracować nad zmianą współczesnej lemingowej mentalności, żeby każdy wreszcie zrozumiał, że Polska to nasz wielki dom rodzinny, w którym powinniśmy mieć ostoję bezpieczeństwa, w którym żaden sąsiad nie będzie decydował, jaką zupę mamy ugotować na obiad, w co się ubrać, o czym rozmawiać , jak wychowywać dzieci. Dom, w którym nie będziemy się czuli niewolnikami, ale gospodarzami.