III RP, czyli od Borewicza do Malanowskiego

Gdyby ktoś poprosił mnie abym jednym zdaniem opisał polskie przemiany zakończone pokracznym i chorym tworem o nazwie III RP to użyłbym takiego oto skrótu myślowego:

Od porucznika Sławomira Borewicza poprzez kapitana Zawadę do Bronisława Malanowskiego i spółki

We wpisie „Zło triumfuje, czyli napój jabłkowy o smaku dyniowym”, bloger coryllus opisując patologię na rynku wydawniczym wspomniał niejakiego Zbigniewa Safjana, ojca Marka, jednego z dyżurnych autorytetów III RP.

Safjan senior to autor scenariusza serialu „Stawka większa niż życie” i posiadacz statuetki Gwiazdy Telewizji Polskiej, wręczonej mu z okazji 50-lecia TVP. W PRL-u udzielał się oprócz PZPR także w TPPR oraz PRON. O tym całym „czary-mary” z wydawaniem przez niego książek w III RP nie wiedziałem.

Wiedziałem za to, że jako były redaktor naczelny „Słowa żydowskiego” otrzymywał systematycznie dofinansowania z MSWiA.

Warto myślę przypomnieć czytelnikom mało znaną historię naszego „bohatera”, która dożo nam powie o państwie ufundowanym nam przy okrągłym stole.

*****

“Jako młody partyzant niejednokrotnie narażałem swoje życie, walcząc z odwiecznym wrogiem. (…) Proszę Pana Generała o darowanie mi życia, gdyż mam dopiero 21 lat i dotąd tylko uczyłem się, poświęcałem dla ogółu. Jeżeli mam już zginąć, to, chociaż żeby z korzyścią. Proszę mi zezwolić na szukanie śmierci na Polu Chwały”

To dramatyczny list z prośbą o łaskę skierowany przez młodego żołnierza LWP, byłego akowca Jana Nesslera do generała Karola Świerczewskiego. Niestety, prośba została odrzucona, a słynny sędzia wojskowy Dancyg wydał wyrok śmierci, który 11 lutego 1944 roku wykonano.

Jaką zbrodnie popełnił? Cóż takiego się stało, że młody 21 letni chłopak został rozstrzelany?

Cała historia opisywana i udokumentowana w Arce (“Arka”, nr 6 z 1993 r., s. 168) znana jest nielicznym.

Jan Nessler padł ofiarą donosu swojego „przyjaciela” oficera LWP Zbigniewa Safjana, zagorzałego komunisty, znanego pisarza i scenarzysty. Donos w języku rosyjskim zawiadamiał rosyjskiego oficera informacji Romanowskiego, że „Jan Nessler był członkiem AK, starał się nawiązać kontakt z AK i kontynuować robotę”.

Krótko po tym donosie Safjan awansował na politruka kompanii rozpoczynając błyskotliwą karierę trwającą jak widać aż do chwili obecnej.

Oto jak się Zbigniew Safjan tłumaczył się później ze swego „patriotycznego” czynu:

“Dlatego zameldowałem o tym, gdyż uważałem Nesslera, że jest elementem negatywnym. Początkowo sam nie byłem zdecydowany. Gdy przemyślałem wszystko, doszedłem do wniosku, że z takimi jak Nessler trzeba prowadzić bezkompromisową walkę, i chociaż czułem do Nesslera słabość, lubiłem go, zdecydowałem się donieść oficerowi informacji, chciałem się sam przekonać, że jestem zdolny do bezkompromisowej walki”

Teraz na podstawie nieco przeze mnie zmienionych samych tytułów artykułów z Gazety Wyborczej” i innych wiodących mediów, a służących podłej, kłamliwej i oszczerczej nagonce na Jana Kobylańskiego, polskiego patrioty i wieloletniego więźnia niemieckich obozów koncentracyjnych ukażę, jak mogłaby wyglądać tym razem uzasadniona reakcja prasy, do której to reakcji nigdy w III RP nie dojdzie.

„Zbrodniarz sponsorowany przez MSWiA”

„Za awans i karierę”

„Safian autorem morderczego donosu”

„IPN o sprawie Safiana. Wydał człowieka na śmierć”

A teraz oryginały:

„Zbrodniarz sponsorem Ojca Rydzyka?”

„Za garść złotych monet”

„Kobylański szmalcownikiem?”

„IPN o sprawie Kobylańskiego. Wydali rodzinę żydowską gestapo.”