Górnikom z "Wujka"

to zdjęcie stare, jak będzie zobaczymy ? oby w histori Was nie zakłamano ! Cześć Ich pamięci !

Poniżej wiersz nieznanego mi autora opublikowany w "Tygodniku Mazowsze" nr.3. Strajk okupacyjny w KWK "Piast" zakończono dopiero 28 grudnia 1981 roku. Informacja współczesna tu: http://internowani.xg.pl/index.php?type=article&aid=603
Z Warszawy na Śląsk daleko, ale informacji o strajkach na kopalniach nie dało się ukryć, a czołgi zjechać na dół nie mogły. Trzymaliśmy za Nich kciuki. Nie udało się.

OSTATNIA SZYCHTA NA KWK "PIAST"

Wyjeżdżajcie już chłopcy od "Piasta"
Pora chłopcy opuścić tę dziurę
Baby płaczą, napiekły Wam ciasta
Złota klatka uniesie Was w górę.

Wyjeżdżajcie, już szychta skończona!
Pielęgniarki i lekarz są w szatni.
Porozwożą Was suki po domach,
Mają wszystkich. Wasz szyb jest ostatni.

Pan pułkownik wyciągnie sam rękę
Gdzieś w kantorku bulgoce już czajnik
Żona z "Wujka" ma czarną sukienkę,
A poza tym jest wreszcie normalnie.

Śpijcie w domu spokojnie do rana,
Nikt nie będzie się z Wami targować.
Jutro druga pojedzie w dół zmiana,
Trza fedrować, fedrować, fedrować!

Ze dwunastu nie wróci górników.
Czterech zniknie, trzech stanie przed sądem
Trzech oplują wieczorem w "Dzienniku"
Dwaj są nie stąd, a reszta jest z rządem.

Władza w Wasze przybrana mundury
I bandyci przebrani za władzę
Znów na placu defilad u góry
Na przysięgę żołnierzy prowadzą.

Tylko honor jest Wasz, Solidarni
Bryłą węgla zaś polskie sumienie
Wam już czas... Wyjeżdżajcie z kopalni!
Wolna Polska zepchnięta pod ziemię

Ład i spokój i praca na górze
Pojedyncze są jeszcze przypadki...
Wolny Kraj. Co Was trzyma w tej dziurze?
Czas się zbierać. Czas wracać do klatki.

Apel poległych

Krzyż, płot i kwiaty, lampki się palą,
Na płocie wiszą hełmy dziurawe,
Gdzieś z wózków węgiel na hałdę walą,
Widać kopalni ściany szarawe.

Zwykła kopalnia, wszędzie wre praca,
Lecz ja pamiętam, rok wstecz to było,
Ponury obraz z pamięci wraca,
Wielu się tutaj w swej krwi pławiło.

Bandyci z ZOMO wzięli kopalnię.
Tu, gdzie krzyż stoi prysła obrona,
Siedmiu górników poległo w walce,
A iluż jeszcze w szpitalu skona?

Siedmiu poległych górników z „Wujka”,
Dzisiaj na apel was przyzywamy,
Wszak to nie była z milicją bójka,
Lecz bój o robotnicze sprawy.

Wy bohatersko i z honorem
Za Polskę wolną polegliście,
Dziś was wołamy zgodnym chórem:
Górnicy z „Wujka”, gdzie jesteście?

28.XII.1982.

Nowa Reduta Ordona - czyli wspomnienia czołgisty.

Nam strzelać nie kazano, wstąpiłem na działo,
W rzędzie z nami w ulicy dziesięć czołgów stało.
Nieco dalej ZOMO-wców ze tysiąc się czai,
Pały, broń i petardy właśnie im wydali.
Przed nami płot żelazny, a za płotem ona:
Kopalnia „Wujek”, nowa Reduta Ordona.
Zielona brama, za nią tłum milczący,
W siłę swego protestu ciągle ufający.
Widzę broń ich: kilofy, łopaty oskardy,
Górniczy świder, łańcuch, łom ciężki i twardy.
Ale największą siłą, która wstępu broni,
Jest moc twardych, górniczych, spracowanych dłoni.
Nad bramą biel i czerwień - górnicza reduta,
Oby obrońców minął krwawy los Birkuta.
Wtem dostaliśmy rozkaz: „Do skrzyń po petardy,
Celnie rzucać, od gazu zmięknie górnik twardy”.
Nie wykonasz - pod ścianę - a więc miotaliśmy,
Lecz, że niechętnie, często dość pudłowaliśmy.
Gdy gazy nie pomogły, sikawkę ściągnęli,
I w grudniu zimną wodą lać w ludzi zaczęli.
Strumień z potężną siłą z węża wylatuje,
Moczy, bije, przewraca i wszystko tratuje,
Lecz górnik człowiek twardy, gazu się nie zlęknie,
Ani też od wodnego strumienia nie zmięknie.
Na nic były apele, groźby, przyrzeczenia,
W mig o łatwym zwycięstwie prysły tu marzenia.
Kolega dostał rozkaz: „Bramę taranować”.
Czołg drgnął i do ataku zaczął się gotować.
Wziął rozpęd, zazgrzytały o bruk gąsienice,
Uderzył, pękły bramy stalowe tablice.
W tłum wjechał, a już za nim ZOMO-wcy się tłoczą,
Biją kogo popadnie, mętnym wzrokiem toczą.
To jeszcze nie victoria, bo górnik się broni,
Wali kilofem, świdrem, nie oszczędza dłoni.
Jak w przodku wre robota, łańcuchy śmigają,
Mimo tarcz plastykowych celu dosięgają.
Na nic zomowskie pały, nie wezmą kopalni...
Słychać strzały... Więc użył któryś broni palnej!
Górnicy uciekają, już wyłom zrobiony,
ZOMO wpadło z pałami, to koniec obrony.

                          ÷

Już po strajku, pilnować kopalni kazali.
Koledzy z resztą czołgów dalej pojechali.
W miejscu walki krzyż stoi, siedem lamp się pali(*),
Tak... to siedmiu górników tu zamordowali.
Naród przegrał tę bitwę, lecz bój nie skończony,
Lud za „Wujka” zapłaci kiedyś zdrajcom z WRON-y.

XII.1982.

(*) Autor pisząc te słowa był przekonany, że ilość ofiar mordu na górnikach Kopalni „Wujek” wynosiła siedmiu. W rzeczywistości zginęło dziewięciu górników.

Z tomiku "Z obu luf 1984"