Odszedł od Nas na wieczną służbę Bogu śp. Przemysław Gintrowski - Wspominki.

Odszedł od Nas na wieczną służbę Bogu śp. Przemysław Gintrowski.

Tak szybko odchodzą, a ja nie nadążam bym o nich za życia napisać chociaż parę słów prawdziwych, tak jak to, że wielu spośród tych co wystąpili na pierwszym festiwalu piosenki prawdziwej „Zakazane Piosenki” nie powinno nigdy razem z takim człowiekiem występować na wspólnej scenie.

Chodzi o I Przegląd Piosenki Prawdziwej "Zakazane Piosenki", który odbył się w dniach 20 - 22 sierpnia 1981 roku w gdańskiej Hali "Olivia", w której w tym samym roku odbywał się I Zjazd NSZZ "Solidarności".

Festiwal został zorganizowany w pierwszą rocznicę „Sierpnia 1980 roku” przez m.in. Macieja Zembatego - pomysłodawcę i dyrektora artystycznego Przeglądu, Waldemara Banasika - dyrektora PPP, Macieja Karpińskiego - reżysera oraz liczne grono entuzjastów z różnych kręgów społecznych i zawodowych w tym przede wszystkim z Solidarności.

Trwał tylko 3 dni, a przeszedł do historii jako duże wydarzenie artystyczne w przeciwieństwie do komuszych festiwali takich jak w Sopocie.

Każdego dnia publiczność przyznawała po 3 nagrody dla wykonawców.

Wśród uczestników przeważali przedstawiciele "kultury alternatywnej", z lat 70-tych zepchnięci do występów w klubach studenckich, choć nie brakowało i tych, których twórczość była w ramach komunistycznych ograniczeń cenzuralnych w PRL szeroko dostępna dla szerszej publiczności.

Większość z nich, po ich haniebnych wyczynach dziś bym jednak nie zaprosił do udziału, bo kanalii się nie zaprasza, kanalie należy bezwzględnie tępić.

A było tam wówczas tej turystyki łonowej oj było.
Nie wymienię ich z nazwiska, bo zabraknie miejsca w okienku z komentarzami na mój osobisty komentarz.

Gościem honorowym Przeglądu miał być Leonard Cohen, który jednak nie zdołał dotrzeć do Gdańska.

Podczas tego festiwalu wystąpili m.in. Jacek Kaczmarski, Zbigniew Łapiński i Przemysław Gintrowski z następującym swoim repertuarem:

1.W trójkę - Jacek Kaczmarski, Zbigniew Łapiński i Przemysław Gintrowski zaśpiewali:

- „Posiłek”

- „Dziady”

2. Jacek Kaczmarski zaśpiewał (był jednym z laureatów):
- „Rejtan czyli raport ambasadora”;
- „Obława”;
- „Arka”;
- „Pokolenie”;
- „Zesłanie studentów”;
- „Wigilia na Syberii”;
- „Świadkowie”.

3. Przemysław Gintrowski zaśpiewał:
- „To ja Twój syn (Czy poznajesz mnie moja Polsko?)”
W pierwszej części klipa z Pierwszego Przegląd Piosenki Prawdziwej „Piosenki Zakazanej” 20 - 22 sierpień 1981 roku.

Tu jest natomiast trzy kawałki P. Gintrowski i J. Kaczmarski: "Pokolenia", " Modlitwa...", "Czy poznajesz mnie moja polsko..."

Zarówno charakterystyka samego głosu jak i muzyka Gintrowskiego powoduje, że jest rozpoznawalny i nie można go pomylić z nikim innym.
NIKIM!
Posiadał charakterystyczny głos , którym potrafi słowami i strunami swojej gitary szarpać za serca i burzyć mury.
Pióro Herberta plus zmysł muzyczny Gintrowskiego potrafią zaowocować potęgą wyrazu i emocji dogłębnie zapadającą w umysł każdego samodzielnie myślącego słuchacza.
Polecam wysłuchanie w całości utworu „Raport z oblężonego miasta” w interpretacji i wykonaniu śp. Przemysława Gintrowskiego – arcydzieło.

Odszedł na wieczna służbę Bogu, Ktoś, kogo nie zastąpi Nam NIKT!
Przyjaciele, których nie miałem - Przemysław Gintrowski

„Zaufali ptasim podróżom” – czyli należy to odczytać, że zaprzańcy i zdrajcy zaufali WRONie Jaruzelskiego i Kiszczaka, którzy zdradzili zamordowanego w bestialski i okrutny sposób księdza Jerzego Popiełuszko, na którego męczeńskiej śmierci i grobie zbudowali załganą III RP, kontynuatorkę i sukcesorkę PRL.

Cóż więcej mogę napisać o tym porządnym człowieku, gdy sama myśl o tak ogromnej stracie dla Polski łzy same nabiegają do mych oczu??

R.I.P.

PS
Dla koneserów „Zakazanych Piosenek” wojennych, tutaj są do pobrania mp3.
http://chomikuj.pl/Misia08/Zakazane+piosenki+z+czas*c3*b3w+wojny

UWAGA!
Jeśli pojawią się jakiekolwiek pyskówki pod moja notką wpis będzie usuwany i ponawiany bez nich, bo nie widzę podstaw by pod moją notką wyprawiało się poniżające przedstawienie ludzi pozbawionych umiaru i kultury nawet w obliczy śmierci "rzekomego" przyjaciela. Takie stwierdzenie, a późniejsza pod nim uwłaczająca i poniżająca młocka wykreśla te osoby na trwałe z grona tych, z którymi w przyszłości miałbym zamienić choćby jedno słowo, czy o podaniu dłoni takim osobom nie wspominając.Nawet już napisałem komentarz by autorzy dwóch notek je w całości wykasowali, bo się po prostu w moich oczach zbłaźnili całkowicie.