Stonka i Donka

- Co to jest stonka? - dopytywał się Łukaszek.
- Stonka??? - zdumieli się Hiobowscy. - Skąd ci się wzięła stonka?
- Uczę się wierszyka na język polski - rzekł z obrzydzeniem Łukaszek.
- O stonce???
- "Stonka i Bronka" - zarechotał dziadek i został trzepnięty przez babcię.
- Prawie. "Stonka i Donka". Ja mówię ten fragment - i Łukaszek patrząc na kartkę zaczął deklamować i demonstrować.

"Bo Pis jest nawet gotów
Zrzucać stonkę z samolotów!"

Tu Łukaszek zrobił rękami "daszek" nad głową i powoli przykucnął.

"Lecz są młodzi, są harcerze
Każdy z nich na pomoc bieże"

Tu Łukaszek podreptał w miejscu.

"Tyralierą mkną przez pola
Bo wytępić stonkę pora"

Tu Łukaszek zdecydowanie walnął pięścią w otwartą dłoń aż klasnęło.

"Tam na skraju idzie Donka
Jej nie straszna żadna stonka"

Tu Łukaszek jedną ręką wziął się pod bok i pogroził patrzącym palcem.

"W nafcie topi te robale
I się ich nie boi wcale"

Babcia miała wilgotne oczy. Przypomniała jej się młodość.
- Czerwone chusty, łopot flag, usta słodsze od malin... - wyszeptała i wyszła.
- Gdzie u nas stonka - odezwał się tata Łukaszka.
- O, po nich wszystkiego można się spodziewać! - oznajmiła mściwie mama Łukaszka.
- Monty Python żyje - oświadczył tata Łukaszka i zasłonił się gazetą.
- Jaki pyton? Stonka! - zdenerwował się Łukaszek.
- Stonka to szkodnik, który żeruje na ziemniakach - wyjaśnił dziadek chichocząc.
- O Jezu, jadłam dzisiaj ziemniaki, mam w brzuchu robactwo - zmartwiła się siostra Łukaszka. Dziadek uspokoił ją, że stonka żeruje na krzaczkach.
- Krzaczkach czego? - zapytał Łukaszek.
- No przecież mówię, że ziemniaków! - zdenerwował się dziadek. - Ale to oczywiście bzdura!
- No pewno - zgodził się Łukaszek. - Przecież u nas nie ma ziemniaków! U ciotki na wsi tylko kukurydza i kukurydza...