John !, ty to najlepiej rozumiesz - Modern Garota

I stało się, idąc śladem sprawdzonych metod bolszewików, gdy trzeba, to przyklejamy się nawet do przeciwników. Albo po okresie utylizacji wiary stajemy pod rękę z Kościołem. Nie wspólnotą, ale instytucją.

John !

Robert !

Och John !

Robercie ?

John, John, John…

Gra wstępna trwa.

Żałosne widowisko.

]]>Godson i Biedroń ramię w ramię apelują o wzajemny szacunek:
]]>

]]>"Bo co zrobiłby Jezus? Okazałby miłość".]]>

( cytaty, owe ochy i achy pochodzą z Kreski na Polsce - DeMoniczki )

Ja wiem, że to kolejny tekst o płaszczyku. Tylko, że pod nim nie tylko kacap się skrywa.

Co prawda mogę poważać postawę Johna Godsona, ale jak się ma to do członkostwa „Syna Boga” w PO. Z jednej strony biblijne wartości, a z drugiej co ? Zagubiona owieczka. Z pederastą możemy sobie podyskutować o wszystkim, tylko nie o jakichś wydumanych prawach równym związkóm heteroseksualnym, a tak naprawdę uświęconej instytucji małżeństwa. Skąd takie ustawki konsyliacyjne. Która to kolejna droga? Dialog z wrogiem zawsze prowadzi do kapitulacji, gdyż świadomi zwycięstwa się nie układają, a wietrzący klęskę czynią najbardziej ohydne alianse.

Zatem, ani Ty Johnie, ani też Ty Robercie nie pouczajcie mnie jak ma wyglądać dialog i czym jest tolerancja. Wybrano was nie do celebrowania w mediach, tylko do ciężkiej pracy na rzecz Polski. I nie na miejscu jest pytanie, czy bardziej się jest posłem, czy chrześcijaninem z ust Biedronka. Wiadomo przecież, że wiara mieści się w świata oglądzie i nie może być rozłączna z postawą posła. Wybierają go ludzie, których reprezentuje. Ich poglądy, przekonania, wiarę i oczekiwania.

Natomiast „Pana Biedronia” jest tylko tchnieniem wschodniego wiatru oraz narzędziem w rękach prawdziwych graczy. A ponadto zwykłym lobbystą roszczeniowych dewiantów. Bo nie jest przecież tajemnicą, że to tylko preludium przed holenderską drogą. Gdy poluzujemy im kaftan prawny, to i z moralnego się do końca wyzwolą i wyciągną swe pożądliwe łapki i po dzieci i podadzą wyższego rzędu -filiom.

Może się też podobać poseł Zalek, choćby w starciu z Armandem Ryfińskim. Don Armand to miernota intelektualna, wytresowany moskiewski kundelek, który merytorycznie leży w zderzeniu z wiedzą i poziomem nastolatka z Polskiej Rodziny, tak Polskiej i Rodziny z dużej litery.

Amant Ryfiński rozmawia z „bibliofilami”,

czyli ze znawcami Biblii, podług niego.

To wystarczy, a nawet dość i z nawiązką.

Zapewne rozmawia też z pedofilami. To mocni znawcy kolarstwa.

Czy to debil ? też ! Nad debile.

Jednak inaczej poliezny idiot.

Taki jak Ceres.

„…Pan Ryfiński w ogóle nam się całkowicie odsłania uważając, że bibliofil to ktoś, kto jest specjalistą od Biblii. Pokazuje tym samym, jakie trzeba posiadać intelektualne moce żeby być posłem w Polsce - posłem partii Palikota najprawdopodobniej wtedy zostać jest podwójnie łatwo. Cały światopogląd pana Ryfińskiego widzę nieodparcie jako skrzyżowanie "Mein Kampf" z Mangą i z Pudelkiem…”.

Źródło - ]]>Stürmbannleming Ryfiński i Mazurek]]>

Żałosnym jest i zarazem niepokojącym, iż nie dość, że w ogóle toczymy walkę z takim wrogiem, a winno się go raczej gonić z zagrody przygłupów, a na domiar złego przegrywamy w oczach większości wyborców. Bo trzeba pokazać siłę, nie tylko argumentami. A zaraz się zameldują wietrznochorągiewkowi. A wtedy w pusty łeb i na bocznicę. Bez świadomości i umiejętności, odporności na liche i propagandowe przekazy nie winny mieć prawa czynnego uczestnictwa w Rzeczypospolitej.

Jeżeli już takich przygłupów jak Armando biorą w „agenty”, to tylko świadczy jakie mają bolszewicy zdanie o „polskiej większości”. Jaka marność, takie metody i posły. Jednak trzeba przyznać, że potrafili znaleźć niszę, która co prawda się nie poszerzy, jednak doskonale współgra z agenturą adresowaną do średniej i wyższej półki z samogonem.

Anna Grodzka jest już Chrystusem na Krzyżu ( Palikot )

i Dobrem Narodowym ( Biedroń ).

Tylko jaki to męczennik, na jakim krzyżu i jakiego narodu dobrem ?

O zmora !, o humores !

Ekumeznizm użyteczny. Jak i układanie się Wodzów z Konkwistą. Żeby jednak na tronie pozostać. A jak zwykle garota, król trup, a po narodzie kipu nieodczytane w muzeach i prywatnych kolekcjach wisi.

Co mnie jeszcze nie tyle wkurza, co frasuje ? Że artyści, sportowcy i inne wartości dodane do społeczeństwa nie dość, że czerpią ze wspólnej kasy, a i tu mechanizm powinien być czytelny i rozumny, korzystają ze sponsoringu, by na batonach energetycznych, czy też innych „bułkach i bananach” przekraczać granice ludzkiego ciała i duszy. Tylko jak się okazuje również rozumu i klasy. Mają czelność, by żyło im się jeszcze lepiej niż psom pod pańskim stołem i tym, co naprawdę żywią i bronią.

Nic nie ujmując wybitnej narciarce klasycznej, nie widzę powodu, by poza doradzeniem mi jak narty smarować, czy też jaki trening wskazany jest, by umieć biegać na nartach bez stąpania po ziemi ( kolarze zawodowi mają problem z chodzeniem), by doradzała mu gdzie bezpiecznie złożyć pieniądze.

Ona ma, oczywiście własnymi nogami zapracowane. Tylko, że bez pracy podstawowych komórek narodu mogłaby tylko pomarzyć. I o pieniądzach i o sukcesach. Więcej pokory wobec ludzi i dystansu wobec siebie życzę. A polecanie banków, raczej mi się kojarzy ze scenkami z Paryża i nie tylko, niż z dobrą radą.

Tam też piękne dziewczęta uprzejmie zapraszają do „przybytków” w okolicach Moulin Rouge. I kończy się podobnie, szampan okazuje się winem gazowanym, a  jego cena nie warta usługi i obsługi. I tak to wszyscy naiwni lądują na Pigalaku, a naganiacz pije prawdziwego szampana. Gratis. My stawiamy.

Ten fragment jest częścią tekstu, który od miesięcy mnie uwiera. Tylko chciałbym, żeby był dobrze zrozumiany.

Podobnie jak tytuł - Niech sczezną „artyści”.

A może raczej sutenerzy i klienci.

John !

Robert !

Autor !, Autor !

I kolejna perełka Mazurka.

]]>Za Michnikiem skoczę w ogień - Róża u Mazurka.]]>

Wiadomość z ostatniej chwili.

Właśnie naprawiłem i wyregulowałem spłuczkę.

Teraz jest szczelna, nie cieknie.

Silny i szeroki, wręcz rozległy strumień wkrótce się przyda.

By spuścić z wodą całe to…

A teraz z innej beczki.

Skarży się wdowa po kasjerze
czasem nachodzą ją tęsknoty
i resztę renty z sobą bierze
w pobliżu nawet jest sklep nocny

Już wino tanio na nią kiwa
i życie takie patykiem pisane
na chwilę tylko sen zawita
lecz strach obudzi ją nad ranem

Co można w nocy
gdy śpią żurawie
co można w bloku
gdy sen na jawie
co można w życiu
na siódmym piętrze
winda do nieba
rzadkie powietrze

Co można w nocy
gdy śpią parafianie
co można w bloku
wkrótce świt wstanie
co można w życiu
na siódmym piętrze
winda się psuje
wisi nieszczęście

Pan Edek zbiera myśli w sobie
i zapałczane etykiety
czasem pokłóci się z rodziną
charakter ma podobno ciężki

Mało kto wie o grzechach Edka
a żona jego spokojna kobieta
lecz kiedy trafi się okazja
ona od męża chce uciekać

Gdzie uciec - myśli żona Edka
i patrzy - smutna - w dal przez okno
w dół jest aż siedem pięter
dla niej to wcale nie wysoko

Czarnym aniołom skrzydła marzną
samotnie stają na parapecie
do lotu cicho się zbierają
gdzieś je po prostu niesie

Skąd przychodził, kto go znał
Kto mu rękę podał kiedy
Nad rowem siadał, wyjmował chleb
Serem przekładał i dzielił się z psem
Tyle wszystkiego, co sobą miał
Majster Bieda

Czapkę z głowy ściągał, gdy
Wiatr gałęzie chylił drzewom
Śmiał się do ognia i śpiewał do gwiazd
Drogą bez końca co przed nim szła
Znał jak pięć palców, jak szeląg zły
Majster Bieda

Nikt nie pytał skąd się wziął
Gdy do ognia się przysiadał
Wtulał się w krąg ciepła jak w kożuch
Zmęczony drogą wędrowiec boży
Zasypiał długo gapiąc się w noc
Majster Bieda

Aż nastąpił taki rok
Smutny rok, tak widać trzeba
Nie przyszedł Bieda zieloną wiosną
Miejsce, gdzie siadał, zielskiem zarosło
I choć niejeden wytężał wzrok
Choć lato pustym gościńcem przeszło
Rudymi liśćmi jesienną schedą
Wiatrem niesiony popłynął w przeszłość /x3
Majster Bieda

Chleba takiego jak ten od Cześka
Nie kupisz nigdzie, nawet w Warszawie
Bo Czesiek Piekarz nie piekł, lecz tworzył
Bochny, jak z mąki słoneczne kołacze

Kłaniali mu się ludzie, gdy wyjrzał przez okno
W kitlu łyknąć powietrza
A kromkę masłem smarujac każdy
Mówił: Nad chleby ten chleb od Cześka

Chleb się chlebie, chleb się chlebie
Bo nad chleb być może co
Chleb się chlebie, chleb się chlebie
Niech ci nigdy nie zabraknie
Drożdży, wody, rąk i ziarna (mruczał Czesiek tak noc w noc)

A o porankach chlebem pachnących
Gdy pora idzie spać na piekarzy
Zaczerwienione przymykał oczy
Czesiek i siadał z dłutem przy stole

Ciągle te same włosy i trochę
Za duży nos, w drzewie cierpliwym
Pieściły ręce dziesiątki razy
W poranki świeżym chlebem pachnące

Nikt takich słów jak miasto miastem
Nie znał i "źle się dzieje" mówili
Na obraz czerniał Czesiek razowca
Kruszał podobnie bułce zleżałej

Gdy go znaleźli na piasku z wojska
Dłuto jak wbite w bochen miał w garści
I nie wie nikt co Cześka wzięło
Lecz śpiewa każdy jak miasto miastem