Rozbroić Tomasza Lisa - część III - ostatnia

25 maja 2010 Tomasz Lis został nowym redaktorem naczelnym tygodnika Wprost”.
Cytat: „Redaktorem naczelnym "Wprost" od lutego 1989 r. do maja 2006 r. był Marek Król, który do grudnia 2009 był prezesem i głównym udziałowcem wydawnictwa. Z końcem 2009 roku (skądinąd bardzo interesująca) Platforma Mediowa Point Group podpisała umowę zakupu 80 proc. udziałów w spółce Agencja Wydawniczo-Reklamowa "Wprost". Marek Król, który po sprzedaży udziałów w wydawnictwie pozostał w tygodniku jako autor stałej rubryki felietonowej, został zwolniony. Jego dymisja spowodowana była opublikowaniem na łamach "Wprost" kontrowersyjnego felietonu "Nie polezie orzeł w GWna", w którym krytykował list otwarty Andrzeja Wajdy sprzeciwiającego się pochowaniu pary prezydenckiej na Wawelu.”

Od około 2 miesięcy pojawiają się informacje że zdaniem Lisa telewizja staje się medium ludzi starych. Rozwija marzenia o stworzeniu czegoś innego niż „tabloidowy” Internet „w którym treści nie będą naciągane, w którym będzie odbywać się realna debata z szacunkiem dla odmiennych poglądów. Gdzie będzie można pokazać internet jako miejsce na dobre jakościowe dziennikarstwo i dobrą polską debatę (...) przy udziale NextWeb Media twórcy między innymi sieci blogowej blomedia.pl. Start portalu/serwisu zapowiedziany jest na styczeń 2012 – adres strony to http://cosnowego.pl/.” A więc Lis próbuje stworzyć teraz narzędzie które pozwoli mu kontrolować media użytkowane wciąż w największym stopniu przez dzieci i ludzi młodych.
Od siebie mogę tylko zacytować słowa piosenki „...taka głupia to ja już nie jestem...”
I to jest na obecną chwilę całe wypracowanie.

O niechęci Tomasza Lisa wobec Prawa i Sprawiedliwości nie trzeba nawet wspominać. Dawał temu wyraz w Co z tą Polską?, w pisanych przez siebie felietonach, w programach radiowych Tok FM. Zwłaszcza od 2005 roku. Zdobywszy (czy raczej – zasugerowawszy odbiorcom) pozycję znanego, lubianego, obsypywanego nagrodami i wyróżnieniami, najbardziej opiniotwórczego a zarazem „kontrowersyjnego” dziennikarza pozwalał sobie wielokrotnie na brutalne przekraczanie granicy bezstronności dziennikarskiej. Gdyby był tylko dziennikarzem, zapewne nie osiągnąłby takiego osobistego sukcesu. Nie zaszkodziło mu, że – zwłaszcza przez kilka ostatnich lat – pojawiały się głosy krytyczne dotyczące zarówno jego osoby jak i warsztatu. Przez cały czas kształtował i dbał o swój wizerunek taki jakim go stworzył. Chciał być postrzegany jako „niezależny” i „nieco kontrowersyjny” ale obiektywny dziennikarz – i takim go postrzegano. Przez ostatnie dwadzieścia lat pracował i troszczył się o stworzenie swojej pożądanej „marki” stając się człowiekiem wpływowym.
Sądzę, że stwarzał sytuacje w których był postrzegany jako osoba „kontrowersyjna”. Zyskiwał w ten sposób rzesze sympatyków i zapewne dobrze na tym wychodził pod względem dochodów. Sądzę również że przez cały czas świadomie kształtował swój wizerunek gwiazdy dziennikarskiej. Zdawał sobie sprawę że manipulacja ludźmi przy jednoczesnym zdobywaniu rzeszy fanów (z mojego doświadczenia wynika że były to przede wszystkim starsze panie) da mu szansę stania się człowiekiem wpływowym i bogatym.
Nie posądzałbym go też o jakąś szczególną ideowość lub poglądy polityczne. Sądzę, że walka przeciwko PiS-owi również była (i jest nadal) jedynie realizacją zlecenia lub zobowiązania z dziedziny public relations.
Czy rzeczywiście realizował on ideę dziennikarską, czy po prostu realizował czyjeś zlecenie przyjmując honoraria w tym samym momencie z dwóch różnych źródeł? Choć - moim zdaniem - Jarosław Kaczyński świetnie poradził sobie z tym problemem, formuła programu zakładała w każdym przypadku jego negatywny wpływ na rezultat mających się odbyć za kilka dni wyborów i taki był jego cel.
Zajmując się dziennikarstwem, Tomasz Lis jednocześnie gardził odbiorcami przekazu który sam tworzył pracowicie kształtując swój wizerunek. Materiały na ten temat można znaleźć od kilku miesięcy na „youtube”. Gardził także tymi którzy go zatrudniali. I tu sprzeczności nie widzę. Tacy jak on, dbający przede wszystkim o skuteczność i intensywność przekazu medialnego, a w mniejszym stopniu o jego poziom, powodują że znaczna część ludzi siedzących przed telewizorem lub czytających gazetę przyjmuje bezkrytycznie wszystko co usłyszy i zobaczy. Analogia do sytuacji opisanej w „Roku 1984” Orwella jest przejrzysta. Z tego punktu widzenia Tomasz Lis jest twórcą, a dokładniej – współtwórcą bardzo konkretnego bytu. To on i jemu podobni stworzyli lemingi.
Na szczęście Tomasz Lis nie jest „marką” idealną. Według Tymochowicza, „Tomasz Lis nigdy nie był profesjonalistą, gdyż jako czytający na wizji informacje nie potrafił ukryć emocji, tych dobrych i tych złych, czego profesjonalnemu dziennikarzowi nie wolno robić.” Opinia komentatorki (rok 2008): „(...) z uwagą śledziłam Pana/Twoją/ drogę medialną.Nawet dla mnie Twoje programy były zbyt tendencyjne.całym sobą pokazywałeś ,gdzie powinna być prawda”. Studium szczucia w wykonaniu Lisa z 2008 roku przedstawiono tu: http://janinajankowska.salon24.pl/96734,tomasz-l.... Oczywiście takich informacji i komentarzy jest wiecej, także na NP.
I wreszcie moja obserwacja: Kiedy Lis mówi coś czego mówić nie powinien ze wzgledów etycznych, wie o tym doskonale. Zamyka wtedy oczy, a co najmniej nie patrzy wtedy na adwersarza i „robi miny” – tak jak określił to innymi słowami Tymochowicz.

Wszystkie informacje tu przedstawione, poza moimi próbami ich interpretacji, pochodzą z ogólnodostępnych stron internetowych. Wątpliwe i oprotestowane przez inne osoby fragmenty tekstu usunąłem.