Naturalne prawo do pamięci

Właśnie skończyła się Msza św. w Archikatedrze Warszawskiej powinna być motywem do zastanowienia dla rządzących. Takich tłumów jeszcze nie było. Nie było też tylu kapłanów i delegacji ze sztandarami, ani przedstawicieli rodzin ofiar.
Głównym koncelebrantem był bp. Pacyfik Dydycz, a specjalnymi gośćmi Węgrzy bp. Laszlo Biro i kapelan tego narodu w Polsce.
Nie będę pisała o podniosłej atmosferze, ale chcę przytoczyć parę wątków z kazania bp. Dydycza.
Powiedział on wiele ważnych słów. Stwierdził, że „człowiek ma naturalne prawo do pamięci”. Przypomniał słowa z Ewangelii św. Łukasz „Jeśli ci umilkną, kamienie wołać będą” i dodał, że i za ofiary smoleńska, jak za ofiary Katynia upomną się tamtejsze kamienie. Przejmujący był fragment wiersza „Orlątko” Artura Oppmana - „Tylko mi ciebie, mamo, tylko mi Polski żal!” i słowa biskupa, ze i ofiary smoleńskie pewnie nas teraz żałują, bo źle się dzieje w naszej Ojczyźnie.
Biskup Dydycz zastanawiał się też, czy obecny minister sprawiedliwości pamięta jeszcze wypowiedziane przed jedenastu laty, prze siebie słowa, że „Wszelka forma prześladowania kościoła, jest forma prześladowania narodu”. Nazwał nasz kraj „imperium kłamstwa”, mówiąc, że trzeba zwrócić się do sprawiedliwości bożej, jeśli ta ludzka jest tak zakłamana.
Nawiązał też do scen z Biblii mówiąc, że i u nas stawia się na Barabasza obrzucając Jezusa.
Tyle najważniejszych wątków z kazania, chcę jeszcze dodać, ze na zakończenie Tomasz Sakiewicz wręczył proboszczowi ks. Bogdanowi Bartołdowi krzyż z podziękowaniem za goszczenie „wolnych Polaków”.
Potem był wielotysięczny Marsz Pamięci i mocne słowa Jarosława Kaczyńskiego, który wspominał swojego brata, jako jedynego prezydenta Polski w nic nieuwikłanego, który pobudzał do działania bez podziałów i podsycania pamięci i który dziękował m.in. Telewizji „Trwam”, „Naszemu Dziennikowi”, „Gazecie Polskiej”, zespołowi Macierewicza, blogerom i wszystkim obecnym.
Jeszcze raz rządzącym daję pod rozwagę to, że czas płynie i mimo zmasowanej negatywnej propagandy ciągle rosną rzesze „pamiętających”.