Prawie normalna propozycja

Dzięki. Teraz nie dam rady, ale w najbliższych dniach postaram się tej audycji posłuchać.

Co do łaciny w szkole, to łatwiej powiedzieć niż zrobić. Ja miałem łacinę w liceum. Nauczycielka, osoba z pewnością poczciwa, była w wieku mocno zaawansowanym. Nikt z nas się łaciny przez tych parę lat nie nauczył, ale po pani profesor pozostała nam wszystkim masa anegdot.

Nie wydaje mi się możliwe zainteresowanie na szerszą skalę młodzieży nauką z tak potwornie nudnych i oderwanych od życia podręczników jak to, co było wówczas naszym udziałem.

Nauka gramatyki łacińskiej być może gimnastykuje umysł, ale do tego też potrzeba pasjonatów. Nowoczesne metody nauki języków obcych ograniczają zresztą nauke gramatyki do niezbędnego minimum.
Mój umysł, poza łaciną usiłowano rozgimnastykować trygonometrią i innymi mało zabawnymi metodami, których zwolennicy mieli mnóstwo argumentów torturowanie mnie uzasadniających.:-)

Podobnie zresztą zwykli argumentować zwolennicy wprowadzania do szkół nauki szachów itp.

Faktem jest, niestety czy stety, że łacina się w życiu nie sprawdziła, że jest od stuleci językiem martwym, którym nieliczni ludzie posługują się dziś w sytuacjach sztucznie wyreżyserowanych lub rytualnych.

Nie chcę wdawać się w polemikę. Nie jestem lingwistą. Wydaje mi się jednak, że Niemiec lub Grek pragnący opanować kilka języków słowiańskich, więcej korzyści wyciągnąłby z opanowania np. polskiego albo rosyjskiego niż z nauki starocerkiewnosłowiańskiego, który ma tam pewnie jakieś struktury gramatyczne itd.
Ani przeciętnym Grekom, ani ludziom uczącym się greckiego, nie jest do niczego potrzebna znajomość klasycznej greki, choć mnóstwo słów w językach europejskich, zwłaszcza słownictwo naukowe, z greki się wywodzi.

Itd. itp.

Ale audycji sobie posłucham:-)

Pozdrawiam,

No, ale mało kto z nas uczy się języka po to, aby studiować jego strukturę, doszukiwać się cech wspólnych i odrębności, porównywać rozwiązania gramatyczne i niuanse wymowy.

Byłem przez ostatnie dwa tygodnie na wakacjach, podczas których w wielu sytuacjach przydałaby mi się znajomość choćby podstaw hiszpańskiego, który wyraźnie staje się drugim językiem światowym, a nie miałbym najmniejszego pożytku z łaciny.

Nie wiem, może ja już taki płytki jestem, ale ja się szwedzkiego uczyłem tak, żeby móc ze Szwedami gadać. Szczerze mówiąc, od dawna nie pamiętam nawet nazw szwedzkich czasów.

Pod wpływem urlopowych przeżyć postanowiłem odświeżyć zaniedbany od lat angielski, ale i tu nie sądzę, aby ewentualna znajomość łaciny mogła mi coś dać, bo już znalazłem kurs zbliżony do naturalnej nauki języka, bez jakiejkolwiek gramatyki.