Poznański smród i bałagan na Euro 2012

Do rozpoczęcia Euro 2012 pozostało 40 dni. Polska rozbabrana, bo jak głosi premier – ona cały czas w budowie. Dni uciekają, wielkimi krokami zbliża się niechybna kompromitacja. Zagraniczni kibice nie zdają sobie sprawy, jakie atrakcje ich tutaj czekają. Będą mieli co wspominać.

Władze polskich miast uprawiają propagandę sukcesu, chwaląc się co zbudowano, i co zdąży się jeszcze zbudować i jak znakomicie miasta te przygotowują się na przyjęcie gości. O niezrealizowanych zamiarach znacznie ciszej.

W Poznaniu nie dzieje się najlepiej. W lokalnym dzienniku „Głos Wielkopolski” Robert Domżał odważnie napisał, że już teraz możemy zacząć się wstydzić przed kibicami z innych krajów. Dworzec Główny, jak i jego otoczenie, są w opłakanym stanie. Obok dworca trudno przejść nie zatykając nosa z obrzydzeniem. Tony niedopałków i walających się śmieci oraz ohydny smród moczu pod Mostem Dworcowym (na zdjęciu), gdzie w kioskach podaje się piwo. Tak wygląda ulica Dworcowa, czyli miejsce, przez które przejdą tysiące kibiców. Nie lepiej jest w windach wjeżdżających z ul. Dworcowej na Most Dworcowy, które wiele osób traktuje jak szalety publiczne. Zwraca także uwagę totalny chaos w organizacji ruchu w tym ważnym trakcie komunikacyjnym. Władze miasta wszystko bagatelizują. Informują, że przed i w czasie Euro w okolicach Dworca Głównego czyściej raczej nie będzie, twierdząc np. że czyszczenie wind nawet kilka razy dziennie może okazać się niewystarczające.

Poznań kiedyś miał opinię bardzo czystego i zadbanego miasta. Ale to zamierzchła przeszłość. Tak było przed wojną, kiedy to prezydentem miasta był Cyryl Ratajski. Zdarzało się, że po godzinach pracy osobiście sprawdzał on stan czystości ulic i postępy prac inwestycyjnych w różnych punktach stolicy Wielkopolski. Kronikarze zanotowali, że prezydent wybrał się kiedyś spacerem na budowę łaźni miejskich, wznoszonych w ramach programu sanitacji Poznania. Natknął się tam na stróża nocnego pilnującego dobytku. Ten bezpardonowo wyprosił go. Nie pomogły wyjaśnienia, że jest prezydentem miasta. Stróż odpowiedział, że byle łachudra może podawać się za prezydenta i stanowczo odmówił wstępu. Nazajutrz decyzją prezydenta Ratajskiego ów stróż nocny otrzymał pochwałę i gratyfikację 100 złotych za nienaganne wykonywanie swoich obowiązków.

Tak bywało kiedyś. Pod Mostem Dworcowym w Poznaniu był porządek, władze miasta radziły sobie ze wszystkim.

Gdzież te czasy, gdzież te obyczaje!